Που είσαι;;;
Έφυγες ξαφνικά…
‘Έχω να μιλήσω… Πρέπει να μιλήσω…’ είπες και έφυγες… Χάθηκες…
Ξαφνικά…
Και έμειναν όλα μετέωρα… Όλα έχασαν τον ρυθμό και την ουσία τους…
Και ’συ κάπου μακριά… Αλλού…
Και ‘γω εδώ δίπλα…
Να περιμένω το πρόσωπό σου να ξαναφανεί…
Την ανάσα σου για να αναπνεύσει το κορμί μου…
24 σχόλια:
Δεν είναι πόνος να πονεί..
Ιουνίου 09, 2006 2:01 μ.μ.Όπως τα λέω!
Υπομονή..
"...εγώ να ψάχνω εκεί που έχεις χαθεί,να λέω σε βρήκα και πάλι απ΄την αρχή..."
Ιουνίου 09, 2006 4:26 μ.μ.Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
Ιουνίου 09, 2006 7:35 μ.μ.Σαν αίμα σου να την πονάς
Μη την προδώσεις.
Γιατί στο φως μιας αστραπής
Θα γίνει ο χρόνος δικαστής
Και θα πληρώσεις.
καλησπέρα...
Ιουνίου 10, 2006 12:10 π.μ.@κορίτσι της συγνώμης
είναι πόνος... και πονεί... πολύ...
@μίρκα
την ψάχνω... και δεν θα πάψω να την ψάχνω...
@μαριλένα
πολλές φορές, οι καλύτερες των προθέσεων, γυρνάνε ανάποδα και σε χτυπάνε στα μούτρα... και τότε δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις...
καληνύχτα σας...
Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει, για κάποιον λόγο (μερικές φορές είναι η μοναδική απάντηση)...
Ιουνίου 10, 2006 11:38 π.μ.Κάπου, όταν θα είσαι έτοιμος, υπάρχει κάτι...
Εύχομαι όλα καλά..
Ιουνίου 10, 2006 11:19 μ.μ.καλημέρα...
Ιουνίου 11, 2006 1:03 μ.μ.@αλεξάνδρα
ναι... όταν θα είσαι έτοιμος... έτοιμος από καιρό...
@μίρκα
μακάρι... θα δείξει...
Αχ Γιώργο μου... τόσα ποίηματα, τόσος πόνος... Σε επισκέπτομαι κάθε μέρα και διαβάζω. Δεν έχω να γράψω όμως. Τι να πω; Πονάς είναι φανερό. Γιώργο... όσο και αν σε πλήγωσε το παρελθόν, όσα λάθη και αν έκανες, όσο και αν μετάνοιωσες, πρέπει να προχωρήσεις. Η ζωή δεν έχει undo Γιώργο. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Κράτα το παρελθόν σαν μια γλυκιά ανάμνηση και κοίτα μπροστά. Έχεις μια ζωή να ζήσεις... :)
Ιουνίου 11, 2006 1:32 μ.μ.δεν θα πω τιποτα...
Ιουνίου 11, 2006 7:21 μ.μ.δεν μπορω...
εσυ ξερεις καλε μου, μονο εσυ...
καλησπέρα...
Ιουνίου 11, 2006 8:03 μ.μ.@νεμερτή
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... ευχαριστώ...
τι γίνεται όμως όταν δεν είναι παρελθόν;;;
@καλή μου
εγώ ξέρω καλή μου... ξέρω...
Δεν έχω κάτι να σου πω....
Ιουνίου 11, 2006 11:20 μ.μ.Απλά πέρασα....
Υπομονή ...
καλημέρα πεταλούδα...
Ιουνίου 12, 2006 10:27 π.μ.σ'ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο...
Αν είναι πάρόν και πονάς, δεν είναι καλό παρόν. Οπότε πρέπει να γίνει παρελθόν...όσο δύσκολο και αν είναι...
Ιουνίου 12, 2006 10:40 π.μ.Χτυπάνε ανάποδα καλέ μου για να έρθου στα ίσια τους...ΚΑΛΗΜΕΡΑ :D
Ιουνίου 12, 2006 11:42 π.μ.καλημερα....σημερα εισαι καλυτερα?
Ιουνίου 12, 2006 1:01 μ.μ.καλησπέρα σας...
Ιουνίου 12, 2006 3:10 μ.μ.@νεμερτή
παρόν ή παρελθόν, δεν έχει σημασία... το θέμα είναι ο πόνος και πως μπορείς να τον απαλύνεις... και στα δύο μέρη...
@μαριλένα
ξέρεις, δεν το είχα σκεφτεί έτσι... μπορεί να συμβαίνει και αυτό... θα δείξει...
@μαγισσάκι
δεν θα το έλεγα... σ'ευχαριστώ πάντως...
ακομη την ψαχνεις, καλε μου;...
Ιουνίου 12, 2006 5:18 μ.μ.ακομη;...
καλησπέρα καλή μου...
Ιουνίου 12, 2006 5:34 μ.μ.την ψάχνω ακόμη...
και δεν θα σταματήσω μέχρι να την βρω...
Πέρασα να πω μια καλησπέρα...
Ιουνίου 12, 2006 9:22 μ.μ.Αλλαγές βλέπω..Όμορφες!!
ομορφο γιωργο μου...
Ιουνίου 12, 2006 9:26 μ.μ.πολυ ομορφο...
καλο μας βραδυ...
@μίρκα
Ιουνίου 12, 2006 9:38 μ.μ.καλησπέρα μίρκα μου...
σ'ευχαριστώ...
@καλή μου
σ'ευχαριστώ καλή μου...
καλό μας βράδυ...
καλημέρα γιώργο...
Ιουνίου 13, 2006 1:56 π.μ.μια όψη του έρωτα είναι και ο πόνος...αυτό σημαίνει ότι τον βιώνεις πραγματικά...δεν είναι κακό να πονάς...μαθαίνεις τον εαυτό σου και τους άλλους...αρκεί να μη σε πάρει αποκάτω!
καλημέρα κατερίνα...
Ιουνίου 13, 2006 9:05 π.μ.δίκιο έχεις... είναι καλό να ζεις τα συναισθήματά σου...
και από κάτω να σε πάρει, αξίζει...
Δημοσίευση σχολίου