Το κορίτσι της διπλανής πόρτας...

Την ξύπνησε ο ήχος που έβγαζε όταν έφτανε στην κορύφωση της ηδονής του. Στην αρχή φοβήθηκε, αλλά μετά ηρέμησε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την ξυπνούσε ο Μάκης. Το αγόρι της διπλανής πόρτας.

Πάντα εκδήλωνε την ηδονή του με ένα βογκητό, με ένα μουγκρητό. Ένα μουγκρητό, σαν να άκουγες ένα άγριο ζώο που του μπήγεις ένα καρφί στο πόδι. Τον φανταζόταν επάνω στην εκάστοτε ερωμένη του, σε στάση εξουσιαστή, να επιδεικνύει τις αρετές του και να αποδεικνύει την σεξουαλική υπεροχή του. Μία υπεροχή που τον ακολουθούσε σαν αύρα στο κατόπι του. Μπορούσε να κολάσει την οποιαδήποτε γυναίκα. Ίσως και τον οποιοδήποτε άντρα, αλλά δεν τον είχε δει ποτέ να ασχολείται με ομόφυλους του.

Ψηλός, μαυρομάλλης, με πράσινα μάτια, μεγάλα χέρια και καλοσχηματισμένο κορμί. Άδωνης και βάλε δηλαδή. Όποτε συναντιόντουσαν στην είσοδο ή στον διάδρομο, έχανε τα λόγια της. Όσο κι’ αν προσπαθούσε να επιβληθεί στον εαυτό της και να μην ξαναπέσει στο ίδιο λάθος, δεν το κατάφερνε. Τι ασκήσεις μπροστά στον καθρέπτη έκανε, τι μαθήματα αναπνοής και οξυγόνωσης του εγκεφάλου της έκανε, τίποτα δεν απέδιδε. Όποτε βρισκόντουσαν, έχανε τα λόγια της και το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα βογγητά του. Είχαν συνδεθεί τόσο πολύ με τις δικές της λευκές νύχτες, που τις δημιούργησαν κόμπλεξ.

Και η σημερινή νύχτα, ήταν μία από αυτές τις λευκές νύχτες. Αυτή μόνη στο διπλό της κρεβάτι και ο Μάκης στο διπλανό διαμέρισμα, να οργώνει ένα ακόμη γυναικείο κορμί. Πόσο θα ήθελε να ήταν το δικό της κορμί. Πόσο θα ήθελε να είχε το Μάκη από πάνω της. Να της κάνει έρωτα και να παθιάζεται. Να φτάνει στην κορύφωση και να βγάζει το πληγωμένο και επικίνδυνο αγρίμι από μέσα του. Και εκείνη να είναι εκεί και να τον βλέπει. Να βλέπει την έκφρασή του και να ακούει την κραυγή του εξ’ επαφής.

Σηκώθηκε να πάει να πιεί νερό. Ξαναγύρισε στο κρεβάτι και ξάπλωσε. Πάλι μόνη. Αφουγκράστηκε τους ήχους από το διπλανό διαμέρισμα. Υπήρχε μία έντονη κινητικότητα. Πρέπει να είχαν τελειώσει και η κοπέλα να ετοιμαζόταν να φύγει. Άκουσε βήματα να κατευθύνονται προς την εξώπορτα του διαμερίσματος του Μάκη. Η πόρτα άνοιξε, για λίγο σιωπή και ένα καληνύχτα. Η πόρτα έκλεισε. Άκουσε ήχο νερού να τρέχει. Υπέθεσε ότι ο Μάκης ξέπλενε το άρωμα του νωπά οργωμένου κορμιού της κοπέλας από το κορμί του. Σκέφτηκε ότι ο Μάκης δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί με τα ίχνη της ερωτικής του απόλαυσης διάσπαρτα στο κορμί του. Αρκετά, προφανώς, θα μύριζαν τα σεντόνια του έρωτα. Δεν θα ήθελε να μυρίζει κι’ αυτός.

Ο Μάκης, άνοιξε το νερό στο ντους και μπήκε από κάτω. Του άρεσε η αίσθηση του νερού στο σώμα του, μετά την ερωτική πράξη. Πίστευε ότι ήταν το φυσικό επακόλουθο της ολοκλήρωσής της. Γι’ αυτόν, η πράξη ξεκινούσε από το μυαλό, πέρναγε στο σώμα και εξαγνιζόταν στο ντους. Συνειρμικά, του ήρθε στο μυαλό η γειτόνισσά του, η Ρούλα. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Τι θα έχει τραβήξει κι’ αυτή η καημένη με την πάρτη του. Από την μία να νοιώθει άβολα όποτε συναντιούνται και από την άλλη να την ξυπνάει κάθε φορά με τα βογγητά ολοκλήρωσης που ακολουθούσαν την ερωτική του προσπάθεια. Καταλάβαινε ότι την ξύπναγε, από τους ήχους που ακουγόντουσαν από το διαμέρισμά της. Χωρίς να το καταλάβει, ένοιωσε το μόριό του να ερεθίζεται. Έκλεισε το νερό, βγήκε, σκουπίστηκε και γυμνός κατευθύνθηκε στο κρεβάτι του. Έκλεισε το φως και ξάπλωσε.

Το κρεβάτι δεν την χώραγε. Προσπαθούσε, μάταια, να αναγκάσει τον εαυτό της να κοιμηθεί. Προσπαθούσε, μάταια, να τον ηρεμήσει. Αλλά, η έξαψη που ένοιωθε, δεν μπορούσε να ξεπεραστεί εύκολα. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, γδύθηκε και κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Άνοιξε το ντους και μπήκε από κάτω. Το ζεστό νερό λειτούργησε αντίστροφα απ’ ότι περίμενε. Την ερέθισε περισσότερο από το να την καλμάρει. Έκλεισε το νερό, βγήκε από την μπανιέρα, σκουπίστηκε και γυμνή ξάπλωσε στο κρεβάτι της.

Άκουσε το νερό να τρέχει στο μπάνιο της Ρούλας. Γέλασε. ‘Κι’ άλλος που δεν μπορεί να κοιμηθεί’ σκέφτηκε. Την φαντάστηκε γυμνή, με το νερό να τρέχει επάνω στο άσπρο της δέρμα. Δεν μπορούσες να την χαρακτηρίσεις όμορφη, μάλλον συμπαθητική με χαρακτηριστικό τύπο και υπέροχα μάτια. Και το σώμα της βέβαια, καλό, με λίγα πιασίματα. Όπως ακριβώς του άρεσε. Ένοιωσε το μόριό του να διεγείρεται πάλι. Έριξε μία μπλούζα επάνω του και αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα. Πήρε κλειδιά, βγήκε από την πόρτα του διαμερίσματος και χτύπησε την πόρτα της Ρούλας.

Δεν είχε πέσει ούτε ένα λεπτό στο κρεβάτι, όταν άκουσε τον Μάκη να σηκώνεται από το κρεβάτι του, να περπατάει στο διάδρομο, να ανοίγει την πόρτα του, να την κλείνει και να χτυπάει την δική της. Η καρδιά της χτύπησε σαν τρελή. Προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι, αλλά λες και δυο χέρια την κρατούσαν αιχμάλωτη και ακίνητη. Φαντασιώθηκε σκηνές παθιασμένων ερωτικών πράξεων. Μεταξύ εκείνης και του Μάκη. Κατάφερε να σηκωθεί. Γυμνή, κατευθύνθηκε στην πόρτα. Ξεκλείδωσε και άνοιξε. Δεν χρειάστηκε να ρωτήσει ποιος ήταν. Ήξερε ότι ήταν αυτός. Τον είχε ακούσει. Τον περίμενε πάντα. Τον είδε μπροστά της. Τον έπιασε από το χέρι και τον οδήγησε μέσα στο δωμάτιο.

Δεν είπαν κουβέντα. Ούτε μιλιά. Τίποτε. Του έβγαλε την μπλούζα. Έπεσαν στο κρεβάτι. Τα σεντόνια της ήταν καθαρά. Το άρωμα του έρωτα δεν τα είχε ποτίσει ακόμη. Το κορμί της ήταν πρόσφορο έδαφος για τις ορμές του Μάκη. Τον άκουσε μόνο να μουγκρίζει την ώρα που τελείωνε. Τον είδε να σφίγγει τα μάτια του και να συσπάται το πρόσωπό του. Το όνειρό της πραγματοποιήθηκε.

Κοιμήθηκαν αγκαλιά. Το πρωί, σηκώθηκαν, φιλήθηκαν και χωρίς να πουν καλημέρα, χώρισαν…

(‘The Embrace’ by Gustav Klimt)