Στην υγειά σου...

Καθόταν στο τραπέζι της δεξιάς γωνίας, απέναντι από την πόρτα…
Από την θέση αυτή είχε τον πλήρη έλεγχο του χώρου…
Του άρεσε να ελέγχει κάθε κίνηση που πραγματοποιούταν γύρω του…
Έτσι, πίστευε ότι είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε μπορούσε να του συμβεί…
Ο χώρος βέβαια, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη φροντίδα για να τον εποπτεύεις…
Ένα μικρό καπηλειό, στην περιοχή των Εξαρχείων…
Οι θαμώνες του, φοιτητές στην πλειοψηφία τους…
Παρέες γελαστές και ζωηρές, το αντίθετο εντελώς από αυτόν…
Στα αριστερά του, βρισκόταν ένα υποτυπώδες πάλκο, με μία μικρή ορχήστρα…
Μία κιθάρα, ένα μπουζούκι και ένα ακορντεόν…
Τραγουδιστής, ο κύριος με το μπουζούκι…
Φωνή τραχιά, λαϊκή, ανθρώπινη…
Το ‘πρόγραμμα’ αντίστοιχο με λαϊκά, ρεμπέτικα, έντεχνα…
Οι παρέες τραγούδαγαν μαζί τους…
Το κέφι και η διάθεση για χορό δεδομένη, ιδιαίτερα μετά το πρώτο καραφάκι κρασί…
Κόκκινο, μπρούσκο…
Ότι πρέπει για να φτιάξεις κεφάλι…
Και αυτός ήδη είχε αρχίσει να ζαλίζεται…
Ένοιωθε την μουσική να κυλάει μέσα του, με γεωμετρική πρόοδο σε σχέση με την κατανάλωση του κρασιού…
Σιγοψιθύριζε κι’ αυτός μαζί με τις παρέες τα τραγούδια που ανέκαθεν κυλούσαν στο αίμα του, τα τραγούδια που είχαν γίνει ένα με τα γονίδιά του…
Σιγά – σιγά, οι παρέες σηκωνόντουσαν από τις καρέκλες τους και γέμιζαν το χώρο ανάμεσα στα τραπέζια…
Κάθε διάδρομος, γινόταν μία αυτοσχέδια πίστα…
Μία πίστα εκτόνωσης του κεφιού και της χαράς των παιδιών αυτών…
Μία πίστα εκτόνωσης του πόνου και της λύπης των παιδιών αυτών…
Ένοιωθε τα πόδια του να χορεύουν αυτόβουλα…
Λες και πρόσταζαν το υπόλοιπο σώμα να κινηθεί στους ρυθμούς των τραγουδιών…
Να κινηθεί στους ρυθμούς των σφυγμών του που ανέβαιναν σε κάθε πενιά του μπουζουκιού, σε κάθε ταξίμι παιγμένο από το μπουζούκι, σε κάθε ‘αχ’ του τραγουδιστή…
Περνούσε η ώρα…
Κυλούσε σαν το κρασί στο αίμα του…
Το τραπέζι δίπλα του, που ήταν άδειο, γέμισε από μία παρέα, αποτελούμενη από τρεις άντρες και μία κοπελιά…
Κοίταξε επισταμένως την παρέα αυτή…
Κάτι του κίνησε την περιέργεια…
Σε λίγο κατάλαβε τι…
‘Παράξενο.’ σκέφτηκε…
‘Τι ζητάει αυτή η κοπέλα ανάμεσά τους;’…
Η κοπέλα, του έδινε την εντύπωση ότι ήταν μαζί τους και την ίδια στιγμή να μην είναι…
Ήταν μία εντυπωσιακή γυναίκα, ντυμένη προκλητικά…
Μία γυναίκα που ήξερε πώς να εγείρει πόθους, να τρελαίνει τους άντρες…
Προσπάθησε να καταλάβει ποιος ήταν ο ρόλος των συνοδών της…
‘Μάλλον προστασία παρέχουν και πληρώνουν γι’ αυτή. Τους λυπάμαι. Τους ‘παίζει’ κανονικότατα.’ σκέφτηκε…
Και δεν είχε λάθος…
Παρήγγειλαν κρασί και φρούτα…
Έβαλαν στα ποτήρια τους, ευχήθηκαν και ήπιαν…
Και ξανά, και ξανά…
Η μουσική συνέχιζε στους ίδιους ρυθμούς…
Το βλέμμα του παρέμενε καρφωμένο στην κοπελιά…
Αυτή, το είχε καταλάβει…
Έπινε από το ποτήρι του και την κοιτούσε…
Έπινε από το ποτήρι της και τον κοιτούσε…
Τα μάτια τους συναντιόντουσαν συνέχεια…
Μόνο στο κλείσιμο των βλεφάρων τους έχαναν ο ένας τον άλλο…
Ένοιωσε ένα πρόσθετο κάψιμο μέσα του…
Ο τραγουδιστής πήρε το μπαγλαμά του στα χέρια του…
Ένα τσιφτετέλι απλώθηκε στην ατμόσφαιρα…
Η κοπέλα, σηκώθηκε από το τραπέζι, λικνίζοντας το κορμί της…
Τα μάτια του γέμισαν από το κορμί της…
Και από την ομορφιά της…
Βγήκε στην αυτοσχέδια πίστα ανάμεσα στα δύο τραπέζια…
Το δικό του και το δικό τους…
Χόρευε μπροστά του…
Και τον κοιτούσε…
Την έβλεπε και τον έβλεπε…
Σηκώθηκε από την καρέκλα του…
Πήγε δίπλα της…
Έβαλε τα χέρια του στη μέση της…
Έγινε ένα με τον ρυθμό της…
Τον οδηγούσε στο λίκνισμά της και αυτός ακολουθούσε…
Έσκυψε επάνω της και τις ψιθύρισε στο αυτί…
‘Δεν με νοιάζει πόσο επικίνδυνη γυναίκα είσαι. Λάθος μου, ίσως. Θα το πληρώσω, ίσως. Το μόνο που με νοιάζει τώρα, είναι πόσο πολύ ήθελα να έρθω κοντά σου. Το μόνο που με νοιάζει τώρα, είναι πόσο πολύ ήθελα να σου πω ότι με έχεις τρελάνει. Και σ’ ευχαριστώ.’…
Η κοπέλα γέλασε…
Τώρα, έγειρε αυτή στο αυτί του και του ψιθύρισε…
‘Δεν με νοιάζει τι είδους άντρας είσαι. Δεν φοβάμαι εσένα. Εμένα φοβάμαι. Το μόνο που ήθελα, ήταν να δω τα μάτια σου να καίνε για μένα. Το μόνο που ήθελα ήταν να δω το κορμί σου να σύρεται από εμένα. Σ’ ευχαριστώ.’…
Το τραγούδι τελείωσε…
Η αταίριαστη παρέα ετοιμάστηκε να φύγει…
Για τελευταία φορά, οι ματιές τους συναντήθηκαν την ώρα που η κοπέλα βγήκε από την πόρτα του μαγαζιού…
Παρήγγειλε ένα ακόμη καραφάκι κρασί…
‘Στην υγεία σου κοπελιά μου.’ είπε από μέσα του…
‘Στην υγειά σου’…

(‘Portrait of a Man drinking’ by Annibale Carracci)