Καληνύχτα...

Μάλλον θα κοιμάσαι τώρα…
Έχουν περάσει κάμποσα λεπτά από την στιγμή που κλείσαμε το τηλέφωνο και είπαμε καληνύχτα…
Ένα ακόμη βράδυ μακριά…
Ένα ακόμη βράδυ χώρια…
Ήσουν ήδη ξαπλωμένη…
Νύσταζες τρομερά…
Βλέπεις, το πρωινό ξύπνημα σε σκοτώνει…
Σε φαντάζομαι στο διπλό κρεβάτι σου επάνω…
Εκεί, στην δεξιά πλευρά, κοντά στο παράθυρο…
Το σώμα σου θα έχει πάρει τη στάση του μικρού παιδιού που κουλουριάζεται για να νοιώσει ασφάλεια και το χέρι σου θα έχει αγκαλιάσει το σεντόνι και θα το κρατάει σφιχτά…
Ή θα έχεις βγάλει το ένα από τα δύο μαξιλάρια σου και θα το έχεις πάρει αγκαλιά για να κοιμηθείς…
Κοιμάσαι εύκολα… Γρήγορα… Ήρεμα…
Παραδίνεσαι χωρίς πολλές αντιστάσεις στο γλυκό μεθύσι του ύπνου…
Και εκεί παραμένεις μέχρι το πρωί…
Μέχρι να σηκωθείς…
Αχ αυτό το πρωινό ξύπνημα…
Βάρβαρο και ύπουλο…
Έρχεται πάντα πάνω στην πιο γλυκιά στιγμή…
Όμως, μη μου στεναχωριέσαι καρδιά μου…
Το σαββατοκύριακο πλησιάζει…
Σου υπόσχομαι να σε αφήσω να κοιμηθείς όση ώρα θέλεις…
Δεν ξέρω βέβαια, αν θα θελήσεις να κοιμηθείς καθόλου, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
Καληνύχτα αγάπη μου…
Και θα έρθω να σου κάνω παρέα στο όνειρό σου…

(Sleeping Woman – Johann Baptist Reiter)