Χτένα από ταρταρούγα...

Κάθισε μπροστά στην τουαλέτα με τον καθρέφτη από μασίφ ξύλο κερασιάς…
Το φως από το πορτατίφ που είχε στο κομοδίνο της, διαχεόταν γλυκά στο δωμάτιο…
Φορούσε το νυχτικό της και τα μαλλιά της έπεφταν χυτά επάνω στους ώμους της…
Με τα χρόνια, είχε αλλάξει το χρώμα τους…
Οι άσπρες τρίχες είχαν φανεί από καιρό, αλλά οι βαφές που χρησιμοποιούσε τις κάλυπταν σε ικανοποιητικό βαθμό…
Ήταν η ώρα της καθημερινής τέλεσης του ‘βουρτσίσματος των μαλλιών’…
Κάτι σαν ασκήσεις αναπνοής για την ζωή της…
Ζωογόνα διαδικασία για την ύπαρξή της…
Διαδικασία που είχε ξεκινήσει από τα μικράτα της…
‘Ποια χτένα να χρησιμοποιήσω σήμερα’ σκέφτηκε…
Σωστή ερώτηση, αν αναλογισθεί το πλήθος που είχε…
Και είχε πλήθος, γιατί είχε και ένα παράξενο ‘βίτσιο’…
Είχε το συνήθειο να ζητάει σαν δώρο, από κάθε άντρα που σχετιζόταν, να της αγοράσει μία χτένα για τα μαλλιά…
Το δώρο αυτό λειτουργούσε σαν ένα είδος κόσκινου για τον αγοραστή του, για την συνέχιση της σχέσης της μαζί του…
Δεν εμπιστευόταν τόσο τα προσωπικά της κριτήρια, όσο τις χτένες…
Έτσι λοιπόν, είχε κατατάξει τον κάθε άντρα ανάλογα με την χτένα που αγόραζε…
Οι πλαστικές χτένες έδειχναν άντρα ‘φτηνό’, που προτιμούσε τις εύκολες λύσεις, άρα άντρα που πρέπει να μένεις μακριά του…
Ευτυχώς, από τις πλαστικές χτένες δεν είχε πολλές…
Και όσες είχε, δεν είχαν ιδιαίτερα χρησιμοποιηθεί…
Οι σιδερένιες, επαγγελματικές χτένες, οδηγούσαν σε άντρα ‘περπατημένο’, που είχε δει πολλά και δεν εντυπωσιαζόταν εύκολα…
Επικίνδυνο ‘παιχνίδι’ για τα χέρια της δηλαδή, οπότε τους απέφευγε…
Επαγγελματικές χτένες είχε…
Οι ξύλινες, διαφόρων αποχρώσεων βερνικιού, τις άρεσαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο είδος…
Μαρτυρούσαν άντρα ζεστό, γλυκό, ευγενικό, με την αίσθηση του ‘δοσίματος’ σε μεγάλο βαθμό…
Άντρα που μπορούσες να εμπιστευτείς…
Άντρα που άξιζε να προχωρήσεις μαζί του…
Στη συλλογή της, είχε μόνο δύο από αυτό το είδος…
Δύο…
Από τους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής της…
Πάντα πίστευε ότι κάθε γυναίκα έπρεπε να είχε, τουλάχιστον, δύο μεγάλους έρωτες…
Για να μπορεί να ολοκληρωθεί…
Από τον ένα να παίρνει την καρδιά και από τον άλλο το κορμί…
Αυτό που έλειπε από την συλλογή της, ήταν οι χτένες από ταρταρούγα…
Υλικό ανθεκτικό, ακριβό και ιδιαίτερο…
Σαν την σχέση που συνδυάζει την καρδιά και το μυαλό…
Όσο κι’ αν έψαξε, τέτοια χτένα δεν βρήκε…
Όπως και τόσες άλλες γυναίκες…
‘Λες να πωλούνται ακόμα χτένες από ταρταρούγα;’ είπε κοιτάζοντας στον καθρέφτη τον εαυτό της και παίρνοντας μία σιδερένια χτένα να χτενιστεί…

(‘Woman combing her hair’ by Edgar Degas)