Η εκδίκηση τρώγεται ζεστή...

Επέστρεφε την συνηθισμένη ώρα από το γραφείο…
Έβγαλε τα κλειδιά της και άνοιξε την εξώπορτα της πολυκατοικίας…
Ανέβηκε τις σκάλες και πλησίασε το γραμματοκιβώτιο…
Μία επιστολή βρισκόταν στη θυρίδα της…
‘Προς: Δις Δραγώνα Κωνσταντίνα’ έγραφε ο φάκελος…
Όνομα αποστολέα πουθενά…
Απόρησε με το μέγεθος…
Ανοίγοντάς τον, είδε ότι επρόκειτο για ένα προσκλητήριο γάμου…
Διάβασε:

Σας προσκαλούμε στο γάμο των παιδιών μας
Άννας & Σπύρου
ο οποίος θα τελεστεί το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου τρέχοντος έτους
στις 21.30
στην εκκλησία του Αγ. Γερασίμου στα Πατήσια
Οι οικογένειες:
Χατζησταύρου & Θεοτοκά

Πάγωσε…
Ένα πικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της…
Δεν περίμενε ποτέ ότι αυτός θα πραγματοποιήσει την ‘απειλή’ του...
Της το είχε πει ότι θα την καλέσει στο γάμο του με την Άννα, όταν είχαν μιλήσει πριν από έξι μήνες…
Έτσι, για να την πικάρει, για να την εκδικηθεί για κείνο το σημείωμα μέσα στο σημειωματάριο που του είχε επιστρέψει όταν χώρισαν…
‘Όσο άσπρες είναι αυτές οι σελίδες,
τόσο λευκή να είναι η ερωτική σου ζωή,
από εδώ και πέρα…’
Ήξερε ότι αυτό θα τον πλήγωνε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο…
Και γι’ αυτό το έκανε…
Έτσι, και τον εγωισμό της θα ικανοποιούσε και ένα γερό χτύπημα κάτω από την μέση θα του κατάφερνε…
Μόνο αυτός δηλαδή, θα την πλήγωνε με την απόφασή του να χωρίσουν;;;
Και να τώρα που έπαιρνε την εκδίκησή του…
Φυσικά, επειδή αυτός περίμενε ότι εκείνη δεν θα δεχτεί την πρόσκληση-πρόκληση, αποφάσισε να τον αιφνιδιάσει…
Έτσι, αποφάσισε να πάει στο γάμο…
Σιγά, μην άφηνε να πάει χαμένη τέτοια ευκαιρία…
Θα έδινε τα πάντα για να δει την έκφρασή του την ώρα που θα του ευχόταν να ζήσουν, μετά το πέρας της τελετής…
Αποφάσισε και τι δώρο θα του κάνει…
Με άδεια χέρια θα πήγαινε;;;
Τηλεφώνησε στην κολλητή της και της είπε να μην κανονίσει τίποτε για το επόμενο Σάββατο…
Στην απορία της φίλης της απάντησε ότι είχαν να πάνε στο γάμο του Σπύρου…
Παραλίγο να πέσει το τηλέφωνο από τα χέρια της Άντας, αλλά το άντεξε…
Η Ντίνα, έβαλε σε λειτουργία το σχέδιό της…
Έκλεισε randez-vous για κομμωτήριο και βάψιμο…
Ήθελε να κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση…
Αγόρασε και φόρεμα, ένα με βαθύ ντεκολτέ, από εκείνα που άρεσαν στον Σπύρο γιατί ανεδείκνυαν το πλούσιο στήθος της…
Και το Σάββατο το βράδυ ήταν έτοιμη…
Όλα τα βλέμματα των αντρών στην εκκλησία, ήταν στραμμένα επάνω της…
Αυτή το ήξερε και το έδειχνε…
Οι κινήσεις της, λες και χόρευε, προσέδιδαν στο κορμί της ένα αέρα υπεροχής…
Τελείωσε το μυστήριο και πλησίασε να χαιρετήσει, παρέα με την Άντα…
Μέχρι εκείνη την ώρα, ο Σπύρος δεν την είχε δει και από μέσα του πίστευε ότι δεν θα εμφανιστεί…
Στη θέα της, ταράχτηκε…
Όταν η Ντίνα τους πλησίασε, αρκέστηκε να της δώσει ένα τρεμάμενο φιλί και να πει με κόκκινα μάγουλα στην Άννα ότι είναι μία παλιά φίλη του από την πρώην γειτονιά του…
Το βράδυ των νεόνυμφων πέρασε ήρεμα…
Γλέντησαν, χόρεψαν, έκαναν έρωτα την πρώτη νύχτα του γάμου τους…
Την επομένη, αποφάσισαν να ανοίξουν τα δώρα…
Φτάνοντας, σε ένα μικρό κουτί, δεν βρήκαν κάρτα, παρά ένα όνομα απ’ έξω: Δραγώνα Κωνσταντίνα…
Ο Σπύρος το άνοιξε με ανησυχία…
Ήταν ένας μικρός κύλινδρος σε σχήμα αντρικού οργάνου…
Υπήρχε και μία κάρτα μέσα…
Απευθυνόταν στην Άννα:
‘Εγώ, πάντα το χρησιμοποιούσα
όταν τα είχα με τον άντρα σου.
Να ζήσετε.
Με αγάπη,
Ντίνα.’
Μετά από καιρό, η Ντίνα έμαθε ότι ο Σπύρος χώρισε την Άννα…
Θυμήθηκε την μητέρα της…

Πάντα της έλεγε, ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται ζεστό για να μπορείς να καταλαβαίνεις τη γεύση του…