Η γειτονιά μου...

Δευτέρα, Αυγούστου 28, 2006

‘Μένω σε κάποια γειτονιά’, που λέει και εκείνο το παλιό τραγούδι, που ακόμη κρατάει το χρώμα της ανθρωπιάς…
Ακόμη οι άνθρωποι λένε καλημέρα στους δρόμους, ακόμη υπάρχουν γνωστοί…
Θυμάμαι, όταν μετά από επτά χρόνια συνεχούς απουσίας, και μάλιστα ηχηρής, επιστρέφοντας στα μέρη που μεγάλωσα, μου έκανε εντύπωση η εγκαρδιότητα των ανθρώπων, που με αγκάλιασαν και με δέχτηκαν, λες και δεν πέρασε μια μέρα…
Όλοι οι παλιοί γνωστοί εκεί: ο κυρ-Μηνάς με το ξυλουργείο του (ο ίδιος ξυλουργός που έφτιαξε την αγαπημένη πολυθρόνα του πατρικού μου που περνούσα ώρες ατελείωτες επάνω της βλέποντας ταινίες στην τηλεόραση), ο Βασίλης με το ψιλικατζίδικο (που κρυφά τα μεσημέρια του καλοκαιριού χωνόμουν μέσα στα ‘ακατάλληλα’ περιοδικά σκαλίζοντας τις πρώτες εφηβικές μου φαντασιώσεις), ο Ανέστης με την «ΕΒΓΑ» της γειτονιάς (κομβικό σημείο για τα παγωτά και τις σοκολάτες που, σαν παιδιά και ‘μεις, καταναλώναμε με ζήλο)…
Οι γείτονες κι αυτοί εκεί: η δεσποινίς Καίτη, η αιώνια γεροντοκόρη με το Autobianci και το ανάλαφρο ντύσιμο, ο κος Λεωνίδας και η κα Μαρίνα, το αγαπημένο και ερωτευμένο, μετά από τόσα χρόνια γάμου, ζευγάρι που μένει στον επάνω όροφο από τον δικό μας, που τους έβλεπα κάθε καλοκαιριάτικο βράδυ να γυρνάνε σπίτι τους, πιασμένοι χέρι-χέρι σιγοτραγουδώντας παλιά τραγούδια…
Εκεί και ο αγαπημένος μου Χριστόφορος, με το videoclub και την μεγάλη αγάπη για τον Ολυμπιακό, άρα ‘δικός μου’ άνθρωπος…
Όλα εκεί, όπως τα ήξερα και τα άφησα όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν μακριά τους…
Ο μικρόκοσμός μου ήταν εκεί…
Με τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματά του…
Με τις χαρές και τις λύπες του…
Κι’ αν μεγάλωσα, παντρεύτηκα, χώρισα και επέστρεψα, αυτός αντίστοιχα ακολουθούσε τα βήματά μου…
Ήταν το σταθερό σημείο αναφοράς μου, πέρα από την οικογένειά μου…
Ήταν ο δικός μου κόσμος…
Που τον κουβαλούσα και τον κουβαλάω ακόμη…
Δεν ξέρω η ζωή τι θα μου φέρει από εδώ και πέρα…
Ξέρω όμως ότι ο ‘κόσμος’ μου θα είναι εκεί…
Και μέσα του θα είμαι και ‘γω…
Δρόμοι παράλληλοι και τεμνόμενοι μαζί…
Δρόμοι που χαράχτηκαν πριν από 38 χρόνια…

10 σχόλια:

Serenity είπε...

Είναι όμορφο να αισθάνεσαι ότι ανήκεις σ' ένα μέρος, σε μια ομάδα ανθρώπων... Είναι ανθρώπινη ανάγκη...

Αυγούστου 29, 2006 12:18 μ.μ.
γιώργος είπε...

το βασικό είναι, η ομάδα αυτή να αντιπροσωπεύει εσένα και τις ανάγκες σου...
όχι να είσαι μέλος μόνο για να λες ότι είσαι μέλος...
καλησπέρα γαλήνη...

Αυγούστου 29, 2006 8:35 μ.μ.
Alexandra είπε...

Έτσι είναι αυτά. Μέρη που γαλουχηθήκαμε, που μεγαλώσαμε, μας έχουν στιγματίσει (όχι με την κακή έννοια), μας έχουν 'παγώσει' για πάντα μέσα τους στην καρδιά μας. Εσύ είσαι ακόμα πιο τυχερός γιατί η γειτονιά σου δεν είναι μόνο εικόνες, κτίρια και μυρωδιές, είναι και άνθρωποι... Καλησπέρα.

Αυγούστου 29, 2006 9:09 μ.μ.
Gwgw είπε...

Σε μας έτσι είναι ολόκληρη η πόλη!! Δεν το βρίσκω και τόσο καλό αυτό! Παρολαυτά αν οι σχέσεις ήταν σε γενικές γραμμές καλές με το δίκιο σου να αισθάνεσαι και να το βλέπεις με αυτό τον τρόπο.
Καλήνυχτα!!

Αυγούστου 29, 2006 10:23 μ.μ.
Καπετάνισσα είπε...

Αχ μωρέ Γιώργο...
Ένα περβόλι είσαι!

Σβήνουν οι εικόνες που ζωγραφίζεις, ξεθωριάζουν, δες!
Πάνε βόλτα τη λύπη μας, την παιδικότητα Εκείνη που ποτέ δεν θα'ρθει πάλι, τα παράπονα και τις γκρίνιες μας, τους καημούς που μας καίνε τα σωθικά.

Θλίβομαι απέραντα.
Μπορεί να σκοτεινιάσω για καιρό, να βουβοκλαίω.
Για ό,τι χάνεται και για ό,τι πιστά μας ακολουθεί.
Για πολύ λίγο ακόμα...

Αυγούστου 29, 2006 11:46 μ.μ.
κaτeρina είπε...

καλημέρα καλημέρα!!!!
επιτέλους τα κατάφερα...γιατί δε μπορούσα να ανοίξω τα comments σου...ούτε και στο αστεράκι...


πολύ γραφική είναι η γειτονιά σου...σα να την έχει ξεχάσει ο χρόνος!


η ζωή από δω και πέρα...θα σου φέρει μόνο ευτυχία!

σήμερα άκουσα στη τηλεόραση...από μια ταθνία του costner

«υπάρχει παράδεισος;»
«ναι...είναι ο τόπος που κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα»

ελπίζω να βρείς αυτόν τον παράδεισο...αν και νομίζω ότι το έχεις κάνει ήδη...


:)

Αυγούστου 30, 2006 10:57 π.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα μας...

@αλεξάνδρα
μα, οι άνθρωποι μετράνε, πάνω απ'όλα...
οι άνθρωποι σε 'γεμίζουν'...
τα υπόλοιπα είναι 'συμπληρωματικά'...

@γωγώ
εδώ στην Αθήνα, τα πράγματα είναι διαφορετικά...
όταν παντού βλέπεις αποξένωση, είναι ενθαρυντικό το δείγμα της δικής μου γειτονιάς...

@καπετάνισσα
αχ καπετάνισσα...
ένα μεγάλο αχ...

@κατερίνα
το θέμα είναι να πιστέψεις στον 'Παράδεισο'...
ευχαριστώ για τις ευχές...

Αυγούστου 31, 2006 9:52 π.μ.
Ανδρομεδα είπε...

o νέος μήνας να σας κεράσει όμορφα πλάνα dolce vita!

Σεπτεμβρίου 01, 2006 12:18 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Γιώργο μου και καλό μήνα!

Σεπτεμβρίου 04, 2006 11:48 π.μ.
γιώργος είπε...

καλησπέρα και καλό μας μήνα...

@τρελλή του φεγγαριού
ευχαριστώ & ανταποδίδω...

@μίρκα
να'σαι καλά...

καληνύχτα μας...

Σεπτεμβρίου 04, 2006 11:35 μ.μ.