Η συνάντηση...

Περπατούσε στην προκυμαία του λιμανιού. Νοέμβρης μήνας, στην αρχή του χειμώνα. Ο αέρας της θάλασσας, δρόσιζε το πρόσωπό της. Ενώ της άρεσε η καθαρότητα αυτού του ανέμου, την εκνεύριζε η υγρασία που έφερνε. Κολλούσε επάνω στο δέρμα της. ‘Όταν θα γυρίσω σπίτι, θα βάλω ενυδατική.’, σκέφτηκε. Κοίταξε το ρολόι της. Η ενυδατική θα περίμενε να χρησιμοποιηθεί για άλλες...

Αγάπη & Μίσος...

Οι άνθρωποι, είναι παράξενα όντα…Αγαπάνε και μισούν με το ίδιο πάθος, με την ίδια ένταση, με τον ίδιο τρόπο…Και κάθε στιγμή είναι σε θέση να δώσουν και τη ζωή τους γι’ αυτό το πάθος τους…Είναι σε θέση να πληρώσουν τίμημα βαρύ, για να πουν ότι ‘αγάπησαν’ ή ‘μίσησαν’…Με δεδομένο ότι για το μίσος μπορείς να εγκληματήσεις, για την αγάπη μπορείς να κάνεις το ίδιο…Πόσα...

Στιγμές ύπνου...

Είσαι στο κρεβάτι…Φοράς τη νυχτικιά που αγοράσαμε μαζί…Αυτή, με το μικρό αρκουδάκι μπροστά…Στο γκρι της…Το μάκρος της, λίγο παραπάνω από το γόνατο…Αγκαλιάζει πολύ γλυκά το σώμα σου…Έχεις γύρει στο πλάι και τα ξανθά σου μαλλιά πέφτουν με χάρη στο πρόσωπό σου…‘Ηλιοκουρτίνα’ όπως λες συχνά…Έχεις σκεπαστεί με το πάπλωμα που σου αρέσει…Μέχρι το λαιμό…Προσπαθείς να...

Στην υγειά σου...

Καθόταν στο τραπέζι της δεξιάς γωνίας, απέναντι από την πόρτα…Από την θέση αυτή είχε τον πλήρη έλεγχο του χώρου…Του άρεσε να ελέγχει κάθε κίνηση που πραγματοποιούταν γύρω του…Έτσι, πίστευε ότι είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε μπορούσε να του συμβεί…Ο χώρος βέβαια, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη φροντίδα για να τον εποπτεύεις…Ένα μικρό καπηλειό, στην περιοχή των...

Στο Χάραμα...

Η Κα Λίτσα Διαμάντη θα τραγουδάει:‘Νύχτα στάσου,Νύχτα στάσου μια στιγμή...’Η Κα Πίτσα Παπαδοπούλου θα τραγουδάει:‘Που πάει η αγάπη όταν φεύγει,Γίνεται σύννεφο ή πεθαίνει…’Η Κα Λένα Αλκαίου θα τραγουδάει:‘Εκεί που όλα είχαν χαθεί,Είσαι για μένα η στροφή…’Και ‘συ θα γέρνεις στον ώμο μου και θα τα ψιθυρίζεις στο αυτί μου…Και εκεί, θα μας βρει το Χάραμα…(‘Jazz City...

Ο χρόνος μου...

Η ζωή μου καταδυναστεύεται από τον χρόνο…Από το έτος, τον μήνα, την ημέρα, την ώρα, το λεπτό, το δευτερόλεπτο…Οτιδήποτε κάνω, έχει αρχή και τέλος την πλήρωση του χρόνου…Του χρόνου μου…Της κλεψύδρας μου…Όλα μέσα σε προθεσμίες…Όλα για τις προθεσμίες…Τα πάντα γίνονται για να μπορέσω να εξασφαλίσω την ‘κατάλληλη στιγμή’…Να συντονιστώ χρονικά με το γεγονός…Να είμαι...

Ερωτικές ανησυχίες...

Ξεντύθηκε…Έμεινε μόνο με το εσώρουχό της…Έβαλε μία κοντομάνικη μπλούζα που βρήκε στο συρτάρι…Πήρε τα τσιγάρα της…Έβαλε ένα ουίσκι…Ξάπλωσε στον καναπέ της…Άναψε ένα τσιγάρο, ήπιε μια γουλιά ποτό και αφουγκράστηκε τους ήχους που ερχόντουσαν απ’ έξω…Έκλεισε τα μάτια και ρούφηξε ακόμη μία τζούρα…Από το πρωί είχε μία παράξενη διάθεση για ‘παιχνίδια’…Ιδιαίτερα παιχνίδια…Είχαν...

Εγώ, απλά γράφω...

Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την ανάγκη να γράψω…Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την πολυτέλεια να σκέφτομαι ιστορίες ανθρώπων και να τις πλάθω στα μέτρα και στα σταθμά τα δικά μου…Θέλεις γιατί κινηματογραφόφιλος από παιδί κατέγραφα στο υποσυνείδητό μου κάθε σκηνή και χαρακτήρα που έβλεπα…Θέλεις γιατί κυλούσε στο αίμα μου το ελληνικό τραγούδι και οι ιστορίες...

'Αγγελος...

Μην προσπαθείς να μου βάλεις ψεύτικα φτερά…Δεν θα μάθω ποτέ να πετάω…Μην προσπαθείς να με βοηθήσεις στο πέταγμα…Δεν θα μάθω ποτέ να φοβάμαι…Μην προσπαθείς να με ανεβάσεις ψηλά…Δεν θα μάθω ποτέ να μαθαίνω να πέφτω…Δείχνε μου μόνο τα μάτια σου…Για να μπορώ να διακρίνω την προσδοκία σου…Δείχνε μου μόνο τα μάτια σου…Για να μπορώ να διακρίνω την εμπιστοσύνη σου…Δείχνε...

Κενό χθες...

Άνοιγε την καρδιά της και σπάραζε…Μιλούσε και πονούσε...Ένοιωθες την πίκρα της...Ζούσες τον χαμό της...Ζούσες την ζωή της και πονούσες και ‘συ...Σίγουρα είχε ένα ιδιαίτερο τρόπο να στο μεταδίδει…Έμφυτος ή επίκτητος;;;Μάλλον επίκτητος...Μετά από τόσο δράμα ζωής, μαθαίνεις να το περιγράφεις έτσι ακριβώς όπως το έζησες...Σαν ένα δράμα που σε έχει στιγματίσει...Σαν...

Οι τρεις τους...

Ξημέρωσε Σάββατο…Σηκώθηκε πρωί, πλύθηκε, έβαλε τα πρόχειρα ρούχα που είχε για δουλειές, έφτιαξε ένα καφέ στα γρήγορα, έκανε ένα τσιγάρο, επίσης στα γρήγορα, και ξεκίνησε να κάνει δουλειές…Έβαλε και ραδιόφωνο…Δουλειές μετά μουσικής…Το καλύτερό της…Το είχε αποφασίσει από καιρό, αλλά το ανέβαλε, επίσης, από πολύ καιρό…Τώρα τελευταία, εύρισκε εύκολα δικαιολογίες...

Χαρισμένο...

ΑνεμολόγιοΈβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμεείμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματακαι επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμεστο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματαΚάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμεάλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντεςμας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμετώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντεςΒγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκεείμαστε λάθος μες το...

Συνείδηση...

- Εγώ δεν δαγκώνω, μόνο γαβγίζω…- Και ποιος σου είπε ότι είναι καλύτερο;;;- Είσαι κακός…- Έμαθα να επιβιώνω…- Και πως το κατάφερες αυτό;;;- Αποφεύγω τις κακοτοπιές…- Λακίζεις;;;- Προσέχω…- Δειλός;;;- Αμάθητος…- Και η συνείδησή σου τι λέει;;;- Είναι ήρεμη και κοιμάται. Λες να την πειράζει;;;- Όχι…- Αυτό λέω και ‘γω…- Εγώ δεν είμαι έτσι…- Από τη στιγμή που δεν...

Μύθοι ψυχής...

Κοίταξε το ρολόι της…Είχε πάει ήδη 14.30…Θα έφευγε σε μία ώρα…Πάει και η σημερινή μέρα, σκέφτηκε…Όπως και κάθε μέρα εργάσιμη…Στην υπηρεσία της, τόσα χρόνια, η ίδια κατάσταση…Ο χρόνος πέρναγε, ήρεμα κι απλά…Τελικός στόχος η συνταξιοδότηση…‘Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, αλλού η ζωή μας πάει’ σιγοτραγούδησε…Σηκώθηκε από την καρέκλα της και κατευθύνθηκε στο παράθυρο...

Λανθάνον σκηνικό...

Είμαι μόνος…Το σπίτι άδειο…Εσύ πουθενά…Φωνάζω το όνομά σου…Η ηχώ της φωνής μου, χτυπάει στους τοίχους, στα τζάμια, στα έπιπλα…Γυρίζει πίσω σε μένα…Με χτυπάει με δύναμη…Δεν ξέρω αν πονά περισσότερο το χτύπημα ή η απουσία σου...Μου έλεγες ότι πρέπει να την συνηθίσω…Μου έλεγες ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…Φωνάζω δυνατότερα το όνομά σου…Για να πάρω μεγαλύτερο...

Πύρρειος νίκη...

Το σούρουπο έριχνε το κόκκινο φως του παντού…Σήμερα είχε μία παράξενη απόχρωση αυτό το κόκκινο…Λες και είχες σκοτώσει δέκα παρθένες κοπέλες και το αίμα τους, καυτό και κατακόκκινο, έρεε παντού…Τέτοιο κόκκινο έβλεπαν τα μάτια της…Σίγουρα, σε κάποιο χωριό, θα υπήρχε μία παλιά παράδοση, ένας αρχαίος μύθος γι’ αυτό το κόκκινο…Της άρεσαν οι μύθοι…Εξηγούσαν με απλές...

Ένα Κυριακάτικο πρωινό...

Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το χώρο γύρω…Ίδιος και απαράλλαχτος…Δικός της μεν, ίδιος και απαράλλαχτος δε…Πόσο καιρό είχε να ξυπνήσει σε ένα άλλο χώρο, εκτός του δικού της…Κοίταξε δίπλα της στην άδεια θέση στο διπλό κρεβάτι της…Παρέμενε άδεια…Είχε καιρό αυτή η θέση να δεχτεί καταληψία…Είχε καιρό να ξυπνήσει με το πρόσωπο κάποιου άλλου πλάι της…Να μυρίσει...

Δεύτερη Άνοιξη...

Η ατμόσφαιρα μύριζε φθινόπωρο...Είχε εκείνη την μυρωδιά του ξύλου, του ποτισμένου από την υγρασία της ατμόσφαιρας...Άνοιξε το παράθυρο να μπει αυτή η μυρωδιά...Πάντα της άρεσε να αναπνέει τη μυρωδιά της ατμόσφαιρας...Εφτιαξε ένα καφέ και κάθισε στο μπαλκόνι...Φόρεσε τα γυαλιά της, κοίταξε μπροστά την θάλασσα και άναψε ένα τσιγάρο...Εκείνος, κοιμόταν μέσα...Σε...

Παίρνοντας αποφάσεις...

Κατέβηκε μόνη της για πρωινό...Εκείνη, την είχε αφήσει στο δωμάτιο να κοιμάται...Της άρεσε ο ύπνος της Ελένης...Και την άφηνε να τον απολαμβάνει...Έτσι, με παρέα το βιβλίο της, το κινητό της και το πακέτο τα τσιγάρα της μπήκε στην αίθουσα πρωϊνού...Άφησε το βιβλίο σ'ένα τραπέζι, κατευθύνθηκε στο buffet και έβαλε λίγο κέϊκ και καφέ...Σκέφτηκε να φτιάξει ένα πιάτο...

Παντρέψου με...

- Παντρέψουμε...- Γιατί;;;- Πάντα χρειάζεται ένας άντρας στο σπίτι...

Το μύρο...

Άφησα τη ζωή μου,Να στάξει στα χέρια σου,Σαν πανάκριβο μύρο,Δοσμένο από θεούς,Μυρισμένο από ανθρώπους,Λατρεμένο από αισθήσεις…Και το μόνο που έκανες,Ήταν να απλώσεις χέρια,Να μαζέψεις το πολύτιμο υγρό,Να μην αφήσεις στάλα να πάει χαμένη,Και μετά να το κλείσεις σε ένα μπουκαλάκι,Για να μυρίζεις μόνο εσύ,Για να μοσχοβολάς μόνο εσύ…Πέρναγαν τα χρόνια,Το μύρο έμενε...

Όνειρα κομμάτια...

Η νύχτα άπλωνε την παντελή έλλειψη φωτός στον ουρανό…Μία ακόμη βραδιά ξεκινούσε, με υποσχέσεις ζωής για πολλούς ανθρώπους στην πόλη της…Κάποτε, ήταν κι’ αυτή στην κατηγορία των ανθρώπων που η ζωή μπορούσε να υποσχεθεί μέλλον…Κάποτε…Πριν από πολλά χρόνια…Τότε, που μπορούσε και η ίδια να ελπίζει…Όχι τώρα όμως…Βγήκε από το μπάνιο, σκουπίστηκε και έριξε επάνω της...