Είμαι εδώ...

Και για όσους έρχονται πρώτη φορά εδώ μέσα, θα με βρείτε στοhttp://yiorgosbs.wordpress.com/Σας περιμέ...

Μετοίκιση...

Ο χώρος άδειασε από τα έπιπλά του...Καθαρίστηκε και παραδώθηκε...Τώρα, βρίσκομαι στο νέο σπίτι...Ελπίζω, να με αγαπήσει και να το αγαπήσω όπως αυτό...Σας περιμένω εκεί...&nb...

Α ρε Γ. Τράγκα τι μας κάνεις…

‘Τα είχαμε χύμα, ήρθαν και τσουβαλάτα’…‘Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε’…‘Αν δεν σ’ αρέσει, μπορείς να φορέσεις το φουστάνι σου και να φύγεις’…‘Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα’…Δημώδη & διαχρονικά…Κι’ αν δεν καταλάβατε, παρακαλώ διαβάστε: εδώ…Θα συμφωνήσω με τον Μαύρο Γάτο & τον Pasc...

Παιχνίδια σκέψεων...

Όλα μαρτυρούν εσένα ‘εν τη απουσία σου’…‘Σ’ όλους τους τοίχους απόψε ντουφεκίζεται η ζωή’…Ρούχα κρεμασμένα στην ντουλάπα, παπούτσια αφημένα κάτω από το κρεβάτι, βιβλία ξεχασμένα στο κομοδίνο…Όπου κι’ αν γυρίσω, εσύ…Ολόγυρα εσύ…‘Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή’…Δεν κουράστηκες να είσαι παντού;;;Δεν βαρέθηκες να σε θωρώ χωρίς να είσαι μπροστά...

Έβλεπε τα τρένα να περνούν...

Έβλεπε τα τρένα να περνάν…Προκαθορισμένα δρομολόγια, προκαθορισμένων προορισμών…Στην ώρα τους…Αδιαμαρτύρητα να ταξιδεύουν…Φορτωμένα με ψυχές και σώματα ανθρώπων απλών και συνηθισμένων…Ένοιωθε τις λαμαρίνες τους κομμάτι του εαυτού του…Όμοιος με εκείνα, κουβάλαγε κι’ αυτός ανθρώπους μέσα του…Την ψυχή τους και τις αναμνήσεις τους…Σαν διαβατάρης περιπατητής έναστρων...

Επίρρημα μη τετελεσμένο...

Πήρε το cd από το σωρό που είχε δίπλα στο στερεοφωνικό…Το άνοιξε και το τοποθέτησε στη σχισμή…Ήχος μηχανικός…Ξεκίνημα αργόσυρτο…‘Σαν δυο τρένα που ανταμώσαν ένα βράδυ’…Η βραχνή φωνή του Στράτου…‘Α, ρε Στράτο. Έφυγες και ‘συ νωρίς’ ψέλλισε και πήρε το μπουκάλι της βότκας…Παγάκια, λεμόνι στιφτό, βότκα…Γουλιά…Κάψιμο…Επωδός…‘Όλοι οι καλοί φεύγουν νωρίς. Α, ρε κόσμε...

Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο...

Είχε πάψει από καιρό να θεωρεί τον εαυτό της εμπορεύσιμο είδος…Ούτε την νεανική επιδερμίδα διέθετε πια, ούτε το σφρίγος της νεότητας, ούτε τα χρήματα εκείνα που θα της έδιναν την δυνατότητα να εξασφαλίσει την ανεπάρκεια των αποθεμάτων της…Το μόνο που της είχε μείνει, ήταν η θετική ματιά επάνω στη ζωή της…Είχε αποκτήσει μία νέα θεώρηση των πραγμάτων, σε σημείο...