Μητέρα μου...

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006


Μητέρα μου,

Γράφω ένα γράμμα σε σένα, χωρίς να ξέρω αν θα το διαβάσεις ποτέ. Όμως, θέλω πολύ να το γράψω. Έτσι, για να υπάρχει σαν παρακαταθήκη μου. Σαν ένα μελλοντικό σημείο αναφοράς μου σε σένα…

Με γέννησες πριν από 37 χρόνια. Με ανάθρεψες με τις αρχές και τις αξίες που πίστευες και πρέσβευες. Καλές ή κακές για τον υπόλοιπο κόσμο, ήταν δικές σου. Δεν είχαν κανένα ψεγάδι στην συνείδησή σου. Και γι’ αυτό ήταν αληθινές…

Μου έμαθες πάνω απ’ όλα την αλήθεια. Την αλήθεια στις πράξεις, την αλήθεια στους λόγους. Την αλήθεια στα συναισθήματά μου. Να παλεύω και να ζω όμορφα, τίμια και ντόμπρα. Όπως εσύ. Ντόμπρα και αληθινά…

Άργησα να το καταλάβω. Άργησα πολύ. Σε στεναχώρησα με την στάση μου. Με τις ενέργειές μου. Σε έβγαλα έξω από τη ζωή μου, για να βάλω μέσα το ψέμα μου. Όμως, δεν άντεξα. Το πέταξα. Χωρίς να καταλάβω τότε το λόγο. Τον κατάλαβα καλά αργότερα. Όταν ηρέμησα. Βλέπεις, η αλήθεια σου ήταν δυνατότερη από το ψέμα μου…

Τώρα, γιατί στα λέω αυτά; Τα λέω σε σένα να τα ακούω εγώ. Εγώ, που ποτέ δεν άκουγα, ούτε εμένα καλά-καλά...

Έμαθα κι’ αυτό βέβαια. Να ακούω. Εμένα, εσένα, τους γύρω μου. Και να καταλαβαίνω. Πως και γιατί. Αυτό, που πάντα μου έλεγες, αλλά δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ήρθα στα λόγια σου…

Τελικά, είσαι τόσο δυνατή όσο πίστευα. Αλλιώς, θα είχες σπάσει. Οριστικά και ολοκληρωτικά…

Μητέρα μου, δεν ξέρω αν πιο πολύ σ’ αγαπώ ή σε σέβομαι. Κάποια εποχή σε φοβόμουν. Όταν άφηνα το ψέμα να είναι ανάμεσά μας. Όμως, δεν σε φοβάμαι πια. Και νοιώθω καλά γι' αυτό...

Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω κάτι: Είμαι τυχερός που είμαι γιος δικός σου…

Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα…

Ο γιος σου


Ο Γιώργος σου


(‘Rembrandts Mother as Biblical Prophetess Hannah’ by Rembrandt van Rijn)

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις μεγαλείο ψυχής Γιώργο της, Γιώργο του κόσμου όλου. Συγχαρητήρια στη γυναίκα που σε έφερε στη ζωή, στη γυναίκα που σε μεγάλωσε.

Σεπτεμβρίου 28, 2006 11:30 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Σκέφτομαι πόσο θα χαιρόταν αν σε άκουγε να της λες :
"Είμαι τυχερός που είμαι γιος δικός σου…
Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα…"

Σεπτεμβρίου 28, 2006 12:15 μ.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

να της το διαβασεις το γραμμα σου, Γιωργο...
το αξιζει και το αξιζεις...

Σεπτεμβρίου 28, 2006 12:29 μ.μ.
Alexandra είπε...

Την αγαπάς!

Δώσε της το να το διαβάσει!

Και μην ντρέπεσαι να της πεις όσα έχεις μέσα σου... Υπάρχει η περίπτωση να έρθει η στιγμή που δεν θα μπορείς να τη βρεις (αν και εύχομαι σε κανέναν να μην τύχει).

Σεπτεμβρίου 28, 2006 2:14 μ.μ.
Clowd είπε...

Να της το δείξεις Ερωτευμενάκι μου
Με έχεις κάνει κομμάτια τώρα...έρχομαι στο γραφείο
μετά από έναν τρικούβερτο καβγά με την μητέρα μου!

Σεπτεμβρίου 29, 2006 10:20 π.μ.
αλκιμήδη είπε...

Μακάρι και ο γιός μου να μου γράψει ένα τέτοιο γράμμα σε 30 χρόνια.
Υπέροχο

Σεπτεμβρίου 29, 2006 10:50 π.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα μας...

@αργυρένια
σ'ευχαριστώ πολύ...
και εγώ και η μητέρα μου...

@δωμάτιο πανικού
θα της το πω...
να είσαστε σίγουροι όλοι...

@αγαπημένη μου
ναι...
θα της το διαβάσω...
εξάλλου, για 'κείνη προορίζεται...

@αλεξάνδρα
ξέρεις, όσο και να θέλουμε να ξεχάσουμε το θάνατο,
είναι εκεί και περιμένει...
οπότε, καλύτερα να κάνεις αυτό που θέλεις γρήγορα,
πριν ο χρόνος σε προλάβει...

@συννεφούλα
και 'γω έχω γίνει κομμάτια πολλές φορές...
όμως, ήταν πάντα εκεί για να τα μαζέψει...

@αλκιμήδη
εύχομαι ο γιός σου να μην περιμένει 30 χρόνια για να το κάνει...

Σεπτεμβρίου 29, 2006 11:16 π.μ.
Ιωαννα είπε...

Εχω ενα γιο που ειναι 12 τωρα και τον λενε κι αυτον Γιωργο .
Πολλες φορες με βασανιζει κι αλλες τοσες φανταζομαι τον βασανιζω εγω .
Ελπιζω να μπορω να γαληνευω παντα την ψυχη του .
Πολυ ομορφο κειμενο-εσωψυχο



Ιωαννα

Σεπτεμβρίου 29, 2006 3:39 μ.μ.
Gwgw είπε...

"Είμαι τυχερός που είμαι γιος δικός σου…
Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα…"


Σίγουρα και η μαμά σου τυχερή θα αισθάνεται που είσαι γιός της εσύ!!

Να'σαι πάντα καλά και εσύ και η μαμά σου.

Σεπτεμβρίου 29, 2006 7:12 μ.μ.
Καπετάνισσα είπε...

Είσαι σπουδαίο παιδί.

Σωστά και λάθος καμωμένα, αλήθειες και ψέμματα, όλα δικά μας είναι. Μέσα μας, κόσμοι πολλοί.

Σε μια διαδρομή ζωής μετράμε τα πάντα.
Στο ποτάμι οι ενοχές, αν υπάρχουν.
Μπροστά χαράζει η ζωή.
Και μια τέτοια μάνα, υπέροχη, θα'ναι πάντα εκεί για σένα.
Όπως μόνο, μ ό ν ο μια μάνα μπορεί...

Σεπτεμβρίου 29, 2006 9:29 μ.μ.
jul είπε...

Μου άρεσαν πολύ τα κειμενά σου...και ακόμα πιο πολύ που τα γράφει ενας άντρας...
Να το δώσεις στην μανούλα σου να το διαβάσει, ειναι πολύ γλυκό και θα νοιώσει πολύ περίφανη που σε έχει γιο...
να'στε και οι δυο πάντα καλά

Σεπτεμβρίου 30, 2006 12:44 π.μ.
Alexandra είπε...

Γιώργο όταν ξεκινήσεις να μιλάς δεν θα πιστέψεις πόσο υπέροχο είναι να λες 'σ'αγαπώ' χωρίς συστολή στους αγαπημένους σου...

Ανακούφιση λέγεται αυτό.

Σεπτεμβρίου 30, 2006 11:48 π.μ.
Neilys είπε...

νομίζω ότι είναι τόσο μαγικό όσο με τα συναισθήματα της άμα διάβαζε το γράμμα

Οκτωβρίου 01, 2006 9:27 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα...

@ιωάννα
να σου ζήσει ο γιός σου
και να τον δεις όπως επιθυμείς...
να είσαι σίγουρη για το γαλήνεμα...
κάθε μάνα μπορεί να το κάνει...

@γωγώ
σ'ευχαριστώ γωγώ...
να'σαι καλά...

@καπετάνισσα
έχεις απόλυτο δίκιο καπετάνισσα...
όπως μόνο μια μάνα μπορεί...
ευχαριστώ πολύ...

@ιουλία
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
χαίρομαι που σου αρέσαν τα κείμενά μου...
να είσαι σίγουρη ότι θα το διαβάσει...

@αλεξάνδρα
έχεις δίκιο αλεξάνδρα...
ανακούφιση, ηρεμία, γαλήνη...
όλα μαζί...
αρκεί να μιλάς και να εκφράζεις αυτό που νοιώθεις...

@πίρι
δεν ξέρω αν είναι μαγικό,
είναι πάντως αληθινό...

Οκτωβρίου 02, 2006 10:11 π.μ.
sorry_girl είπε...

...................................
(έχω συγκινηθεί!)

Οκτωβρίου 02, 2006 1:14 μ.μ.
annamaria είπε...

Mε συγκινησες!!
Μπραβο στη μαμα που εκανε εναν τετοιο γιο!
Μακαρι και η κορη μου να μου εγραφε κατι τετοιο.
Θα ημουν η πιο ευτυχισμενη μαμα του κοσμου!!
Να σε χαιρεται και να την χαιρεσαι!!

Νοεμβρίου 25, 2006 1:59 π.μ.