Λανθάνον σκηνικό...

Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006


Είμαι μόνος…
Το σπίτι άδειο…
Εσύ πουθενά…
Φωνάζω το όνομά σου…
Η ηχώ της φωνής μου, χτυπάει στους τοίχους, στα τζάμια, στα έπιπλα…
Γυρίζει πίσω σε μένα…
Με χτυπάει με δύναμη…
Δεν ξέρω αν πονά περισσότερο το χτύπημα ή η απουσία σου...
Μου έλεγες ότι πρέπει να την συνηθίσω…
Μου έλεγες ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…
Φωνάζω δυνατότερα το όνομά σου…
Για να πάρω μεγαλύτερο πόνο από το χτύπημα του αντίλαλου…
Πλημμυρίζουν τ’ αυτιά μου και το μυαλό μου από το όνομά σου…
Χαίρονται που πονάνε για σένα, έχοντας το όνομά σου εισβολέα μέσα τους…
Ερμηνεύω τις σκέψεις μου και σε όλες βρίσκεσαι εσύ…
Ψεκάζω το χώρο με το άρωμα που σου αρέσει…
Δημιουργώ τεχνητές αναπνοές από την μυρωδιά σου…
Η ακοή μου, έχει εσένα…
Η όσφρησή μου, έχει εσένα…
Κλείνω τα μάτια, για να κοροϊδέψω την όραση…
Σφίγγω τα χέρια, για να παραπλανήσω την αφή…
Την γεύση δεν μπορώ να την κοροϊδέψω, δυστυχώς…
Θέλει απτές αισθητήριες κενώσεις…
Το λανθάνον σκηνικό της παρουσίας σου, παραμένει λανθάνον…
Καλύτερα, σκέφτομαι…
Έτσι, μου λείπεις περισσότερο…
Έτσι, σε χρειάζομαι περισσότερο…

(‘Echo’ by T. C. Jackson)

15 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

..............................

Νοεμβρίου 14, 2006 11:02 μ.μ.
Καπετάνισσα είπε...

Έτσι μετριέται η απουσία.

Μοναξιά που γίνεται κραυγή, μοναξιά που γαντζώνεται απ' την αυταπάτη για να ξαναγυρίσει στη σιωπή.

Νοεμβρίου 14, 2006 11:22 μ.μ.
fish eye είπε...

..αυτος ο ερωτας..ποσα σκηνικα..που βασιζονται στη φαντασια..ολοδικο σου δημιουργημα..κι επειτα η απορριψη..και η επιβιωση τελος..ολα σιγα σιγα..στο χρονο τους!!

Νοεμβρίου 15, 2006 12:44 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Οι αισθήσεις μας συντονισμένες με τον άνθρωπο της ζωής μας, ακόμη κι όταν αυτός είναι απών.

Εσύ αγαπάς στ' αλήθεια.

Καλημέρα Γιώργο...

Νοεμβρίου 15, 2006 10:26 π.μ.
Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Η ζωη του ηταν ονειρο μαζι της, εφιαλτης χωρια της...
Η κολαση δεν ειναι μεταθανατον...Η κολαση ειναι η απουσια της.

Τι συμπτωση!!!

Καλημερα!!!

Νοεμβρίου 15, 2006 12:19 μ.μ.
Clowd είπε...

Ερωτευμενάκι μου,
προσπαθώ από το πρωί που το διάβασα να γράψω κάτι
να αφήσω τις σκέψεις μου στο ηλεκτρονικό χαρτάκι που έχω μπροστά μου
μπαίνω - το ξαναδιαβάζω, βγαίνω - το σκέφτομαι

Ίσως επιστρέψω...
Καλημέρα

Νοεμβρίου 15, 2006 12:42 μ.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

Nα μου λείπει η απουσία σου;
Δεν έρχεται μαζί μου την αφήνω σπίτι.
Όρος ρητός της αλλαγής να μην ακολουθήσει...

απόσπασμα απο το
Mονόκλινο σύμπτωμα της Κική Δημουλά


δεν βρηκα κατι καλυτερο Γιωργο για να πω και ετσι εγραψα αυτο της αγαπημενης Δημουλα... ισως ειναι σκληρο αλλα ολα ειναι σκληρα σε μια 'αλλαγη'... δυστυχως...

Νοεμβρίου 15, 2006 1:06 μ.μ.
jul είπε...

Για μια ακόμη φορά τελειο...
είναι δικά σου τα συναισθήματα αυτα?

Νοεμβρίου 15, 2006 1:37 μ.μ.
Alexandra είπε...

θα έρθει, δεν θα έρθει;

Νοεμβρίου 15, 2006 5:59 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλησπέρα...

@λύσιππος
σιωπή...

@καπετάνισσα
απουσία και μοναξιά...
πάνε παρέα...

@αγκαλιασμένη με το φεγγάρι
ώρες-ώρες, δεν αντέχεται...
και πονάει...

@αργυρένια
σ'ευχαριστώ...

@πυθία
ανταποδίδω...

@ανατολή
δρόμοι ίδιοι,
περπατημένοι με το ίδιο βήμα...

@συννεφούλα
φτάνει που το διάβασες...
σ'ευχαριστώ πολύ...

@αγαπημένη μου
ναι...
οι 'αλλαγές' είναι παράξενες...
το ζητούμενο είναι να μην τις απορρίψεις...

@ιουλία
σ'ευχαριστώ...

@αλεξάνδρα
λες;;;
το πιστεύω και 'γω...

Νοεμβρίου 15, 2006 7:21 μ.μ.
Desposini Savio είπε...

κομμάτια μας έκανες...

Νοεμβρίου 15, 2006 9:40 μ.μ.
allmylife είπε...

στο συρτάρι μου, αυτό σου...

Νοεμβρίου 16, 2006 9:48 π.μ.
γιώργος είπε...

@δεσποσύνη
δεν ήταν στις προθέσεις μου...
ευχαριστώ πάντως...

@όλη μου η ζωή
με τιμάς...
σ'ευχαριστώ πολύ...

καλημέρα...

Νοεμβρίου 16, 2006 9:56 π.μ.
zoufitsa είπε...

Ποσο με θυμιζει το κειμενο σου Γιωργο μου..ομως σε μενα ειναι οτι δεν θα ξανα γυριζει...

Νοεμβρίου 18, 2006 10:02 μ.μ.
γιώργος είπε...

εύχομαι να ξαναγυρίσει...
απλά...

Νοεμβρίου 19, 2006 3:40 μ.μ.