Ο χρόνος μου...

Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006


Η ζωή μου καταδυναστεύεται από τον χρόνο…
Από το έτος, τον μήνα, την ημέρα, την ώρα, το λεπτό, το δευτερόλεπτο…
Οτιδήποτε κάνω, έχει αρχή και τέλος την πλήρωση του χρόνου…
Του χρόνου μου…
Της κλεψύδρας μου…
Όλα μέσα σε προθεσμίες…
Όλα για τις προθεσμίες…
Τα πάντα γίνονται για να μπορέσω να εξασφαλίσω την ‘κατάλληλη στιγμή’…
Να συντονιστώ χρονικά με το γεγονός…
Να είμαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή…
Αλληλουχία χρονικών στιγμών, τέλεια συντονισμένων στο προσωπικό μου πεπρωμένο…
Και μετά το πέρας του χρόνου μου, δεν υπάρχω…
Ή, κατά μία άλλη ευνοϊκότερη έννοια, περνάω στην αιωνιότητα…
Δηλαδή, ακόμη και ο θάνατός μου, ορίζεται από τον χρόνο…
Έστω κι’ αν η αιωνιότητα περιέχει άπειρη ποσότητα από αυτόν…
Ακόμη κι’ όταν τεμπελιάζω, ο χρόνος ορίζει την ψυχολογία μου γιατί ‘δεν περνάει και βαριέμαι’…
Δεν υπάρχει λυτρωμός…
Δεν υπάρχει διέξοδος…
Και μάλιστα, πρέπει να τελειώσω αυτό το κείμενο, γιατί αύριο έχω να παραδώσω εργασία και ο χρόνος μου είναι λίγος…

(‘The Persistence of Memory’ by Salvador Dali)

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαταρχην η εικονα του Dali ειναι μια απο τις αγαπημενες μου και πολυ καλη επιλογη...απολυτα ταιριαστη, τα κειμενα σου εχουν συνοχη στο λεξιλογιο στν εκφραση και την εικονα...και παντα μ'αρεσει να συνγχαιω την εικονα σου με τον τιτλο!
Κατα 2 ...Ο χρονος τις περισσοτερες φορες ειναι συμμαχος και οχι εχθρος απλα πρεπει να ξερεις να τον κατενεμεις σωστα... ακομα και οταν βαριεσαι!

Τελος... Καλο σου βραδυ!:)

Νοεμβρίου 24, 2006 12:04 π.μ.
zoufitsa είπε...

Μπορεί να μην μας αρέσει αλλά αυτός ο χρόνος μας κάνει ότι θέλει τελικά..
Το μονο πού μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε όσο το δυνατόν γίνεται να μην εκτεθούμε σε αυτόν και γίνουμε δουλικά του..

καλό ξημέρωμα Γιώργο..

Νοεμβρίου 24, 2006 12:20 π.μ.
Λύσιππος είπε...

Μπορείς να κατακερματίσεις το χρόνο, αν σκύψεις πολύ πολύ χαμηλά - εκεί που ο μικρόκοσμος γίνεται ένα αντίστροφο σύμπαν. Εκεί, χαμηλά θα βρεις τη γαλήνη, παρατηρώντας όλα όσα διαφεύγουν από τις καθημερινές βιαστικές ματιές.

Νοεμβρίου 24, 2006 12:35 π.μ.
Serenity είπε...

Μερικές φορές ο χρόνος είναι αδυσώπητος... Εσύ όμως ορίζεις τι κάνεις μαζί του... πώς τον διαχειρίζεσαι...

Νοεμβρίου 24, 2006 12:51 μ.μ.
Alkyoni είπε...

πάντα είναι αδυσώπητος ο χρόνος...!

Νοεμβρίου 24, 2006 1:03 μ.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

το βελος του χρονου...
ειμαστε ενα απειροελαχιστο σημειο του...
η ζωη μας ολη, ενα ελαχιστο σημειο του...
τα θελουμε ολα τωρα αλλα τιποτα δεν γινεται την στιγμη που το θελουμε... γιατι απλα εκεινη η στιγμη ηταν πριν...

Νοεμβρίου 24, 2006 1:20 μ.μ.
Alkyoni είπε...

Γιώργο..τώρα είδα το σχόλιό σου...
Σ ευχαριστώ...
Πέρα απ το ότι δεν είμαι έτοιμη για σχέση ακόμη κι όχι εξαιτίας αυτού που μου συνέβει..η απόφαση πάρθηκε με πολύ καθαρό μυαλό..δεν μπορώ να συνεχίσω, μ εναν τέτοιο άνθρωπο...
ξέρω πως εσύ θα το καταλάβεις αυτό!
και όπως έγραψα σε μιά φίλη,προσπαθώντας εγώ να δώσω μια ευκαιρία μου δόθηκε εμένα η ευκαιρία να δω αυτό...άρα μου δόθηκε η ευκαιρία της επιλογής...
και πάλι σ ευχαριστώ
καλό μεσημέρι Γιώργο

Νοεμβρίου 24, 2006 1:59 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλησπέρα...
επειδή τρέχω με τη δουλειά και με διάφορες ετοιμασίες,
θα με συγχωρήσετε για τις απαντήσεις...
αύριο με το καλό...
σας ευχαριστώ πολύ...
καλή σας νύχτα...

Νοεμβρίου 24, 2006 7:51 μ.μ.
Gwgw είπε...

Το ίδιο συμβαίνει σ' όλους...αν αυτό σε παρηγορεί...

Νοεμβρίου 24, 2006 8:33 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα...

@ανατολή
σ'ευχαριστώ πολύ...
σωστή η άποψή σου...
πιστεύω όμως, ότι διαχείριση σωστή του χρόνου υπάρχει,
όταν ξέρεις εκ των προτέρων τι έχεις να κάνεις...
όταν μπαίνουν συνέχεια 'σφήνες', χάνεις την μπάλα...

@ζουφίτσα
δεν έχεις άδικο...
όμως, συνήθως τον κυνηγάμε...
δεν μας κυνηγά...

@λύσιππος
ναι...
θα προσπαθήσω να το κάνω...
θέλω να βλέπω την χαρά της ζωής...

@γαλήνη
σίγουρα...
όμως, δεν είσαι μόνος σου σ'αυτόν τον κόσμο...
οι έξωθεν παρεμβάσεις είναι παρούσες συνέχεια...

@αλκυόνη
πάντα αδυσώπητος...
εξάλλου, με την προσωπική σου ιστορία,
βίωσες ένα παράξενο timing...
η απόφασή σου πάντως, είναι δική σου και αυτό είναι το σημαντικό...

@αγαπημένη μου
πολλές φορές,
προσπαθούμε να συμπιέσουμε 'ζωή'
σε μικρότερο χρονικό ορίζοντα απ'ότι πρέπει...
προσπαθούμε να 'ζήσουμε'
πολλά σε λίγο χρόνο...
και χάνουμε, πολλές φορές, κι'αυτό που έχουμε...

@γωγώ
μας παρηγορεί άραγε αυτή η γενίκευση;;;
είμαστε καλά εμείς ξέροντας ότι και άλλοι περνάνε τα ίδια;;;
δεν ξέρω...

Νοεμβρίου 27, 2006 12:37 μ.μ.