Καλημέρα συνταξιδευτές...
Επειδή η ψυχή μας ζητάει ταξίδια και το κορμί μας οριζέται σαν το καράβι που θα την πάρει στους τόπους που επιθυμεί, της χαρίζω το παρακάτω, να έχει να πωρεύεται...
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Να είστε καλά και καλά ταξίδια...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Μη ρίξεις άγκυρα ποτέ...
Μαρτίου 10, 2006 11:41 π.μ.Καλή σου μέρα
αυτο το "προσπαθω να ειμαι λευτερος" το 'χεις καταφερει?...
Μαρτίου 10, 2006 11:53 π.μ.αν ναι πες μου σε παρακαλω...
πως????
την καλημερα μου!!!
Καλημέρα σας...
Μαρτίου 10, 2006 12:04 μ.μ.Αγαπητή doll άγκυρα ρίχνουν αυτοί που θέλουν να ρίξουν...
Vasiliki έχει σημασία τι ορίζεις ως ελευθερία. Στα πλαίσια που την έχω ορίσει εγώ το έχω καταφέρει, εν μέρει. Ιδιαίτερα όταν αφήνω πίσω τις εμμονές μου...
να με συμπαθας...αλλα σημερα ειμαι στις πολυ μαυρες μου...
Μαρτίου 10, 2006 12:25 μ.μ.τα βλεπω ολα μικρα και μαυρα..
Καλά ταξίδια καπετάνιε, με συντροφιά ένα πανέμορφο τραγούδι σαν κι αυτό που μας έβαλες. Άσε τη καρδιά σου να ορίσει τον προορισμό, Μ.
Μαρτίου 10, 2006 4:00 μ.μ.Δημοσίευση σχολίου