Ημερολόγιο πλοίου 15.03.06

Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2006

Καλημέρα σας...
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η εναλλαγή των συναισθημάτων στη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Βλέποντας τους νέους τόπους, τους γεμάτους με νέες εικόνες και πρόσωπα, έχεις στο μυαλό σου την προσδοκία της νέων εμπειριών, καλών ή άσχημων. Το συναίσθημα αυτό σε εξιτάρει και σε τονώνει. Είναι σαν να πηγαίνεις στο πρώτο σου randez-vous, με το καρδιοκτύπι να σε κάνει να μην πατάς στη γη.
Παράλληλα, μέσα σου διερωτάσαι για την Αλεξάνδρεια που άφησες πίσω σου. Για το γνωστό και γνώριμο, τους ανθρώπους της ως τώρα ζωής σου, για τα μέρη που πάτησες και σημάδεψαν τις εικόνες σου. Σου φαίνεται παράξενο με τι ευκολία τα αφήνεις πίσω για κάτι νέο, για κάτι άγνωστο.
Αλλάζεις ζωή με μία σχετική ευκολία που σε εκπλήσσει. "Εγώ είμαι αυτός;" λες συνέχεια μέσα σου. Και ναι, εσύ είσαι. Εκανες το μεγάλο βήμα. Προχώρησες μπροστά, κερδίζοντας το προσωπικό σου στοίχημα.
Ταξιδεύεις και σ'αρέσει.
Αλλάζεις ρότα και νερά.
Δεν ρίχνεις άγκυρα.
Ταξιδεύεις για το ταξίδι. Για την ελευθερία του.

Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που ‘χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά

Καλά ταξίδια...

7 σχόλια:

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

καλυτερα το πας, βλεπω!
αντε να ανεβουμε λιγο περισσοτερο...
αντε! αντε να φυσηξουμε ολοι να παει το καραβακι μπροστα!!
λεμε καλα για να ειμαστε καλα!
και να πεταξω και το ασχετο μου (οπως παντα!!) και εγω ειμαι γιαγια! και ειμαι καλα!....
;P

Μαρτίου 15, 2006 1:14 μ.μ.
γιώργος είπε...

Είπαμε ότι ανεβάσαμε άγκυρες και ξεκινήσαμε το ταξίδι. Δεν θα είμασταν καλύτερα;
Και'συ καλά λοιπόν;

Μαρτίου 15, 2006 2:33 μ.μ.
Marina είπε...

Οταν φεύγουν τα καράβια σίγουρα αφήνουμε τον παλιό μας εαυτό πίσω, ίσως πετάμε και τις έγνοιες μας στη θάλασσα..για την απόλυτη ελευθερία, έστω και αν αυτή είναι προσωρινή, όσο διαρκέσει το ταξείδι. Το νέο ξεκίνημα μας κάνει να τα βλέπουμε όλα θετικά, έτσι δεν είναι?

Μαρτίου 15, 2006 2:55 μ.μ.
γιώργος είπε...

Εξαρτάται αγαπητή marina, τι είδους ταξίδι έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε...
Τα ταξίδια με επιστροφή μοιάζουν με προσωρινά διαλλείματα, που έχουν γλυκειά γεύση αλλά σε ξαναγυρίζουν στον τόπο εκκίνησης.
Τα ταξίδια-ξεκινήματα σε πάνε στο ...άγνωστο και σίγουρα προσφέρουν αυτό που μπορεί να έψαχνες πάντα...

Μαρτίου 15, 2006 3:15 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

καλημερα!

και γω σαν ταξιδι βλεπω ολη τη ζωη....(Οδυσσεια, με πολλες σκυλες, Χαριβδες, πειρασμους, λωτους, Κιρκες. Το θεμα ειναι τι επιλεγει κανεις. Α! και τα λαθη επετρεψε μου να πω οτι οχι μονο επιτρεπονται-ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ)


...και να φανταστει κανεις οτι ΜΙΣΩ τα ταξιδια (ναι, λιθοβοληστε με! Πρεπει να ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος στον κοσμο που δεν εχει μαθει να αγαπαει τα ταξιδια. Πως τολμαω και αναπνεω?!)

Μαρτίου 16, 2006 8:42 π.μ.
γιώργος είπε...

morgana καλώς ήρθες.
Τα λάθη στα ταξίδια είναι must. Εξάλλου μόνο έτσι μαθαίνεις.΄
Το γεγονώς ότι δεν έχεις ταξιδέψει με το κατάλληλο πρόσωπο παρέα, σου έχει περάσει από το μυαλό;;;

Μαρτίου 16, 2006 10:07 π.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

τζα! καλημερουδια και ελπιζω να σε προλαβα...για το επομενο ποστ θελω κεφια, θελω τρελα και κορδελα... θελω τα σεα τα μεα μου... ουπς αυτο ειναι ασμα... ασχετο!!
;PP

Μαρτίου 16, 2006 10:20 π.μ.