Καλημέρα ταξιδευτές...
Στην πορεία του ταξιδιού μας, άνθρωποι επιβιβάζονται ή αποβιβάζονται από το πλοίο. Ο καθένας τους κουβαλάει τις εμπειρίες και τις εμμονές του. Ο καθένας τους άφησε το προσωπικό του στίγμα στα τοιχώματα του καραβιού. Και το καράβι τώρα μετατρέπεται σε ένα κινητό μνημείο αναμνήσεων, εμπειριών και καταστάσεων.
Μία από αυτές τις ιστορίες-αποτυπώματα μιλάει για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, για ένα πάθος που συντάραξε συθέμελα τον εσωτερικό κόσμο του ζευγαριού που τον έζησε.
Φοβήθηκαν τη φωτιά που υπήρχε... Φοβήθηκαν μην καούν... Φοβήθηκαν τις συνέπειες...
Και αναλωθήκανε στα πως και τα γιατί, στα πρέπει και στα μη...
Και έφτασαν στο σημείο το τρελλό πάθος να εξελιχθεί σε αδιαφορία, απομάκρυνση, θλιβερή ανάμνηση...
Και απομένει απλά ένα τραγούδι:
Έγινε ο φόβος μου θυμός
μεγάλος σαν ωκεανός
που απλώνει διαρκώς.
Παίρνει διαστάσεις μαγικές
σαν την αγάπη αληθινές
με πνίγει αν δε με θες.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ
εγώ πονάω που σ'αγαπώ.
Δεν σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Έγινε ο φόβος μου θυμός
πια δεν αμύνομαι αλλιώς
δεν έχω μάθει πώς.
Και ένα όπλο έχω τη σιωπή
μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ
υψώνω μια φωνή.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ.
Εγώ πονάω που σ'αγαπώ
δε σε συγχωρώ που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Δεν έχει επιστροφή και τέλος.
Ενα τραγούδι να θυμίζει έναν έρωτα αδιέξοδο...
Καλά ταξίδια αδέρφια...
Related Posts:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
πρωτη?
Μαρτίου 17, 2006 1:27 μ.μ.ε, καλα τι να κανουμε θα με υποστεις!
καταρχην καλημερα!
γιατι παλι καλο μου αδιεξοδο?...
δεν σου 'πα να παρεις αλλο δρομο?
που ξερεις οτι καπου θα σε βγαλει?...
α! δεν μ' ακους! ε, τοτε καλα να παθεις...
;P
Γιατί καλή μου vasiliki προσωποποιείς μία κατάσταση;
Μαρτίου 17, 2006 1:38 μ.μ.Ποιο αδιέξοδο; Την έξοδο δεν επέλεξαν;
γιατι καλε μου γιωργο, απροσωπες ειναι οι καταστασεις, γενικα?
Μαρτίου 17, 2006 2:03 μ.μ.δεν αφορουν καποιους, καπου καποτε? και αυτοι για τους οποιους και μιλας σε αδιεξοδο δεν εφτασαν?
απλα εγω καταλαβα οτι μιλουσες για σενα! οκ αν δεν ειναι ετσι σορρυ.. αλλα αν ειναι? ντα! θα σε κανω...
;P
αυτο το τραγουδι το αφιερωνο στον πρωτο μου ερωτα (μη ρωτησετε ποσα χρονια πριν...πολλα)...
Μαρτίου 18, 2006 8:59 π.μ.καλημερα Σαβατου...
παντως η βασιλικη εχει ενα δικιο εδω που τα λεμε.
Μαρτίου 18, 2006 8:59 π.μ.ηταν σα να το εγραψες το ποστ αναφορικα με σενα...
Καλημέρα κυρίες...
Μαρτίου 20, 2006 9:51 π.μ.Δεν είπα ότι δεν μπορεί να έχει συμβεί και σε μένα, αλλά μόνο σε μένα;;;
Οντως μιλάμε για ένα αδιέξοδο... Αρα μόνο προσωποποίηση δεν μπορεί να είναι μιας και πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν φτάσει σ'αυτό το σημείο. Ή κάνω λάθος...
Πάντως, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και τις αφιερώσεις σας....
Δημοσίευση σχολίου