Με τα φρένα σπασμένα...

Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006

Καλημέρα ταξιδευτές…
Πόσοι από εμάς έχουν βιώσει αυτή τη φράση στη ζωή τους, στη σχέση τους; Πόσοι από εμάς θα ήταν διατεθειμένοι να μπουν σε μία σχέση, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες;
Στη ζωή μου κάποτε, πριν πολλά χρόνια, έζησα μία σχέση που προϋπέθετε συμπεριφορά «με σπασμένα τα φρένα»…
Μία σχέση με μία υπέροχη γυναίκα, που έπρεπε να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις και ανασφάλειες που ένοιωθε και να έρθει να «καούμε» μαζί…
Για μένα ήταν πιο εύκολο… Πιο νέος, στο ξεκίνημα της καριέρας μου, και με περισσή διάθεση και δύναμη, λόγω ηλικίας και ατσαλάκωτης ζωής, είχα όλη τη διάθεση να στηρίξω και να υπερασπιστώ αυτή τη σχέση που έκαιγε το είναι μου…
Είπαμε όμως… Το κάψιμο χρειάζεται δύο…
Δεν είναι εύκολο… Στοιχίζει και για να ποντάρεις στο στοίχημα θέλει δύναμη…
Ξέρετε, απέχει πολύ η πράξη από τη θεωρία… Ολοι στη θεωρία είμαστε καλοί… Υποστηρίζουμε αυτό που μας δίνει την πεποίθηση ότι είμαστε δυνατοί και μπορούμε να παλέψουμε το τετριμμένο, αλλά είμαστε ανίκανοι να το πραγματοποιήσουμε…
Με ωραία λόγια και θεωρίες, αναλύουμε το θέμα, βρίσκουμε λύση αλλά είναι ανέφικτο να την πραγματοποιήσουμε γιατί δεν έχουμε το απαραίτητο υπόβαθρο να πάρουμε τα ρίσκα μας…
Πάντως, να ξέρετε, είναι πολύ ωραίο κάποιες φορές στη ζωή μας, να παίρνουμε το ρίσκο… Ετσι για αλλαγή…
Καλημέρα…

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

thanks but NO thanks.

και τα ρισκα μου τα πηρα, και τον πουλο πηρα, και ηρεμιστικα πηρα, και τους δρομους πηρα και τα λαγγαδια, και το μαθημα μου πηρα.

γενικως , τα πηρα...

κανω ακρη και ο δρομος ολος δικος σας.

be my guests...

Μαρτίου 28, 2006 12:57 μ.μ.
γιώργος είπε...

Είδες τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν δύο στο κάψιμο;
Και 'γω έπαθα... Εμαθα...
Αλλά, δεν θα έλεγα όχι σε άλλο ένα... Ετσι για αλλαγή...
Να ανάψουν λίγο τα αίματα...

Μαρτίου 28, 2006 1:26 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

βρε καλε μου....

συμφωνω με τη λογικη του οταν συμβει κατι, σηκωνεσαι, μαζευεις τα δοντακια σου και πας σε αλλη παραλια. βεβαιως και προχωραμε. Μονο οι ηλιθιοι και οι κολλημενοι δεν προχωρουν.

Εσυ ομως εθιξες το θεμα του ρισκου.

Αλλο το προχωραω (το οποιο το κανω σαφεστατα) και αλλο π.χ. να ρισκαρω να ''μπλεξω'' με καποιον που μου φαινεται εντελως εξω απο τα νερα μου.

Αλλο το ενα, αλλο το αλλο.

Μαρτίου 28, 2006 1:47 μ.μ.
γιώργος είπε...

Μα δεν εννοώ το μπλέξιμο με κάποιοα/κάποιον έξω από τα νερά μου...
Εννοώ με κάποια/κάποιον τον οποίο γουστάρω πολύ, αλλά θα πρέπει να πολεμήσω πολλούς και πολλά για να μπορέσω να είμαι μαζί της/του...
Το resume είναι, πόσο είμαστε διατεθειμένοι να τα βάζουμε με την κοινωνία την κακούργα για να εκπληρώνουμε τους πόθους μας...

Μαρτίου 28, 2006 1:51 μ.μ.
anarchitect είπε...

καλυσπερα....
με εβαλες σε σκεψεις παλι...
και μνημες ηρθαν απροσκλητες στο μυαλο μου....
καηκα πραγματικα, αλλα το ηθελα, το επεδιωξα....
...αλλα ειπαμε 'it takes two to Tango'.....
...αν ο ενας βαζει την φωτια και ο αλλος καιγεται, μαλλον για καταστασεις αυτοκαταστροφης μιλαμε και δεν αξιζει...
...ναι, πηρα τα ρισκα μου, εβαλα τελειως περα τον εγωισμο μου... αλλα ο αλλος ανθρωπος δεν ηταν σε θεση να τα δεχτει....
...Δεν πειραζει, εγω δεν εχασα....

...Μου αρεσει ομως που ερχονται ετσι τα πραγματα... Σε κανουν να νιωθεις ζωντανος, αληθινος... Και να βιωνεις ολες τις στιγμες πολυ εντονα και στο επακρον... Να γελας (πολυ δυνατα, ενοχλωντας τον διπλανο σου με την ευτυχια σου), Να κλαις (παντα μονος και με την συνοδεια κοκκινου κρασιου)...Να ζεις....
Ο φιλος μου [Α] δηλωνει: 'life is what happens when you make other plans'....

Παντως, θα το ξαναεκανα και θα το ξανακανω....

Μαρτίου 28, 2006 5:11 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

οπως λεει σωστα και η anarchitect, καποια στιγμη στη ζωη μας, δινουμε πολλα, βγαζουμε και ''εκθετουμε'' τον εαυτο μας ανυπερασπιστο σχεδον .
Προσφερουμε κατα καποιο τροπο το ειναι μας και οτι καλο εχουμε, στα ποδια του αλλου σαν προσφορα.

...και φανταζομαι οτι ολοι ειδαμε αυτη τη γλυκεια προσφορα να τρωει κλωτσο γερο και να μπαινει γκολ...

εχω φαει τοσες κλωτσεις που μου περνει καθε φορα ολο και περισσοτερο να σταματησω το κεφαλι μου απο το να γυρναει σβουρα και την καρδια μου βαρεθηκα γαμωτο να τη μαζευω κομματακι κομματακι...

Αει στο διαολο πια!

Μαρτίου 28, 2006 5:59 μ.μ.
γιώργος είπε...

@anarchitect
σκέφτηκες μήπως ψάχνουμε άλλοθι για την ήττα που έχουμε φάει, όταν λέμε ότι θέλουμε να καούμε σε μία σχέση;
μήπως η morgana έχει δίκιο τελικά; και όλα είναι κουταμάρες; καλύτερα ασφαλείς παρά χαμένοι;;;
@morgana
δεν είσαι η μόνη και στο έχω ξαναπεί...
ελπίζω το διαολόστελμα να είναι για την κατάσταση και όχι για μένα που σου θυμίζω πράγματα και ξύνω πληγές...

Μαρτίου 28, 2006 8:25 μ.μ.
anarchitect είπε...

Δεν νομιζω πως το να ζεις παιρνοντας ρισκα, και η ασφαλεια ειναι τοοοσο μακρινες εννοιες...
Μπορεις να εχεις μια 'ασφαλη' σχεση, αλλα πολυ εντονη!
Αρκει να μην γινει βαρετη...
Απλα νομιζω πως ειναι τα πραγματα....
Ο καθενας νιωθει καλα, αναζητωντας αυτο που τον ολοκληρωνει....
Δεν λεω πως ειναι σωστη η μια η η αλλη αποψη...
Ειναι η γνωμη μου, σε αυτην την ηλικια, με τις συγκεκριμενες εμπειριες, στην συγκεκριμενη χρονικη στιγμη....
Μπορει αυριο να ειναι αλλιως....
Μπορει να ειναι και καλυτερα....

Προσωπικα, παντως, πιστευω πως καλυτερα να καιγεσαι παρα να μενεις απραγος....

...Δεν ειναι αλλοθι, ειναι η ζωη...!

Μαρτίου 28, 2006 9:19 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ουπς! μισουλι!

η anarch, εχει πιασει το θεμα σωστα και μαλιστα απ την αρχη το δηλωσε πως το εχει πιασει απο αλλη οπτικη πλευρα.

...''Δεν ειναι αλλοθι, ειναι η ζωη''.

Αυτη της η φραση εισωκλειει αυτο που και οι τρεις μας λεμε. (οτι η ζωη ειναι για τους γενναιους).

Απο τη διαφορετικη μου οπτικη γωνια, απλα δηλωνω κουρασμενη, τσακισμενη, μπουχτισμενη και πεισματικα μουλαρωμενη.

Εκει κολλουσε το ''αει στο διαολο'' και φυσικα ποτε μα ποτε δε θα το ελεγα σε σενα.

Προς το παρον, καθομαι στη γωνιτσα μου και γλυφω τις πληγες μου.

Καλη μου ορεξη....

Μαρτίου 29, 2006 9:08 π.μ.
γιώργος είπε...

Καλημέρα σας...
Τώρα κάτι βγαίνει...
Συμφωνούμε στο πλαίσιο, απλά ο καθένας το βιώνει διαφορετικά...
Ολοι θέλουμε το extreme, απλά κάποιοι κουβαλάνε τις πληγές τους...

Μαρτίου 29, 2006 9:46 π.μ.