Ιχνη στην άμμο...

Τα πατήματά μας, θα μας οδηγήσουν στη θάλασσα...Τα ίχνη επάνω στην άμμο θα δείχνουν τον προορισμό μας...Θα παίξουμε στη θάλασσα...Θα βουτήξουμε...Θα καταδυθούμε...Θα βγούμε και θα στεγνώσουμε κάτω από τον καυτό ήλιο...Θα τινάξεις τα μαλλιά σου επάνω μου και μετά θα το βάλεις στα πόδια για να μην σε πιάσω...Θα γελάς και θα μου χαρίζεις όλο τον κόσμο στο γέλιο...

Τριαντάφυλλο μου...

Ο μύθος λέει ότι το τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης την Χλωρίδα.Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το μεταμόρφωσε σε λουλούδι.Κάλεσε τότε την Αφροδίτη τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς και τον Διόνυσο το θεό του κρασιού.Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά και ο Διόνυσος το νέκταρ για γλυκιά...

Νυχτερινό...

"έστρωσε η παρτίδα με το ναι και όχι,ποιος θα 'ναι το ψάρι, ποιος θα 'ναι η απόχηζάρια στα ποτήρια έριξες παγάκια,τάβλι είναι η νύχτα, πούλια τα κορμάκια."επειδή ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι...και κάθε παιχνίδι έχει τους όρους του...και οι όροι υπόκεινται σε αλλαγές και τροποποιήσεις...

Το ξύπνημα...

Σάββατο πρωί…Είχαμε κοιμηθεί αργά το προηγούμενο βράδυ…Η βόλτα στην παραλία, το δυνατό κόκκινο κρασί, η διάθεση για νυχτερινό μπάνιο και, εντέλει, το νυχτερινό μπάνιο στα καθαρά νερά της ήρεμης θάλασσας, μας έριξαν στο κρεβάτι αργά…Δεν μας ένοιαξε όμως…Όλος ο κόσμος μας ήταν μέσα στο δωμάτιό μας, όλη η ζωή μας πάνω σ’ αυτό το κρεβάτι…Σηκώθηκα στο πρώτο φως του...

Τηλεφώνημα...

Γεια σου μωράκι μου…Έλα… τι έγινε;;;Καλά ματάκια μου… Πήρα να σου πω κάτι…Τι;;;Σ’ αγαπώ… Πολύ…Χαζούλη μου…Δεν με πιστεύεις;;;Σε πιστεύω…Τότε;;;Απλά, σε λέω χαζούλη μου… Πειράζει;;;Όχι ζωούλα μου… Όχι… Μου λείπεις…Και 'μένα…Θέλω να σε δω…Μα δεν γίνεται τώρα… Δουλεύουμε…Και θα μας κολλήσει αυτό;;; Εδώ κάνουμε άλλα κι’ άλλα…Το ξέρω χαζούλη μου… Το ξέρω…Λοιπόν…...

Πλυμένα...

Παλιά ρούχα…Πολυφορεμένα…Ξεκαθάρισμα…Πέταμα άχρηστων…Από τα κρατούμενα…Λερωμένα, άπλυτα, παραπεταμένα, παραμελημένα…Πλύσιμο… Καθάρισμα… Μαλακτικό…Στέγνωμα στον ήλιο και στον καθαρό αέρα…Και μετά καλοφόρετα…Για να είσαι καθαρός…Για να λάμπε...

Μία σταγόνα βροχής...

Τα ήρεμα νερά, ήρεμα κινούνται…Τα ήρεμα νερά, ακίνητα λιμνάζουν…Ώσπου μία σταγόνα βροχής τα ταράζει…Ώσπου η εξωτερική παρέμβαση τους αλλάζει την κατάσταση…Μία σταγόνα αρκεί να τα κινήσει…Μία σταγόνα αρκεί να τους δώσει ζωή…Και όλα αλλάζουν…Με μία σταγόνα βροχής…Φανταστείτε ολόκληρη την βρο...

Σταυροδρόμια...

Η ζωή μου με έφερνε πάντα σε σταυροδρόμια…Σταυροδρόμια επιλογών…Σταυροδρόμια επικράτησης…Επικράτησης της λογικής σε σχέση με την καρδιά…Σταυροδρόμια που έκαναν την απόφαση δύσκολη…Ξέρω, ότι κάθε απόφαση εμπεριέχει ρίσκο…Γνώρισα ότι κάθε απόφαση κοστίζει…Γνώρισα ότι κάθε απόφαση έχει απώλεια…Όμως, προσπάθησα να πάρω την απόφαση που θα με έκανε να βλέπω τον δρόμο...

Οι ήχοι του Σαββάτου...

Ήχοι του Σαββάτου…Ήχοι του απογεύματος…Ήχοι απόκοσμοι…Ήχοι εσωτερικοί…Δυνατοί… Γεμάτοι πάθος…Να γεμίζουν το δωμάτιο…Να γεμίζουν εμάς…Να ακούγονται στ’ αυτιά και στην καρδιά μας…Να μας ξεκουφαίνουν…Κάθε φορά πιο δυνατοί…Κάθε φορά πιο δικοί μας…("The dream" - Pablo Picas...

Ζήλια...

"Σύμφωνα με τον Φρόιντ, υπάρχουν τρία είδη ζήλιας: η φυσιολογική, η νευρωτική και η παθολογική.Η φυσιολογική ζήλια είναι το συναίσθημα που αισθάνονται λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους και προκαλείται από τη συμπεριφορά κάποιου τρίτου. Έτσι, μια γυναίκα μπορεί να νιώσει ζήλια, όταν άλλες γυναίκες περιστοιχίζουν τον άνδρα της σε ένα πάρτι....

Ηλιος...

Καλημέρα μας…Σήμερα έχει μία πολύ όμορφη μέρα έξω…Μετά τη μουντάδα των τελευταίων ημερών, μας χρειαζόταν κάτι τέτοιο… Μου χρειαζόταν κάτι τέτοιο…Μία μέρα που να μπορεί να σε γεμίσει με φως… Ένα ανατρεπτικό και λαμπερό φως, για να φωτιστούν και τα πιο βαθιά μέρη του ‘είναι’ σου…Έχει μεγάλη σημασία το φως… Φωτίζει τις σκιές και μπορείς να δεις μέσα τους… Τις κάνει...

Αστέρι μου, φεγγάρι μου...

“Αστέρι μου φεγγάρι μουτης άνοιξης κλωνάρι μουκοντά σου θα 'ρθω πάλικοντά σου θα 'ρθω μιαν αυγήγια να σου πάρω ένα φιλίκαι να με πάρεις πάλι”Χθες βράδυ…Ο ήχος του τραγουδιού από τα χείλη της Χαρούλας στ’ αυτιά μου…Μοναδική παρέα ένα chardonnay και ΄συ…Στα χείλη το κρασί, στο μυαλό εσύ…“Αγάπη μου αγάπη μουη νύχτα θα μας πάρειτ' άστρα κι ο ουρανόςτο κρύο το φεγγάρι”Κοιτάω...

Ξημέρωμά μου...

Ξημέρωμά μου…Τα μάτια μου ξαφνιάστηκαν…Είχαν μείνει στο σκοτάδι όλη τη νύχτα, ίσως και όλη τους τη ζωή…Όπως και όλο μου το σώμα…. Και το μυαλό…Ξύπνησαν όλα με μιας…Όλες μου οι αισθήσεις και τα αισθητήρια…Ξύπνησαν όλα, όταν είδαν το φως σου…Όταν τα έλουσε η θέρμη σου…Είδαν εσένα…Και όλα άλλαξαν…Και όλα φωτίστηκαν…Μέσα μου, γύρω μου…Ήρθες εσύ…Και είναι ακόμη,...

Που είσαι;;;

Που είσαι;;;Έφυγες ξαφνικά…‘Έχω να μιλήσω… Πρέπει να μιλήσω…’ είπες και έφυγες… Χάθηκες…Ξαφνικά…Και έμειναν όλα μετέωρα… Όλα έχασαν τον ρυθμό και την ουσία τους…Και ’συ κάπου μακριά… Αλλού…Και ‘γω εδώ δίπλα…Να περιμένω το πρόσωπό σου να ξαναφανεί…Την ανάσα σου για να αναπνεύσει το κορμί μ...

Το κρεββάτι μου...

Οσοι πιστοί προσέλθετε...Ολοι ευπρόσδεκτοι...Παρακαλώ όμως, για να μην υπάρξει παρεξήγηση,να μου δηλώσετε ημερομηνίες...Βλέπετε, η πληρότητα επιτυγχάνεται εύκολα...Καλά να περνάμε...

Με ένα γεια...

Της καρδιάς τα ραγίσματα,της αγάπης τα κρίματα,του καημού μου τα αισθήματαθα ξυπνάνε με άχτι.Θα χτυπάνε πισώπλατατα φιλιά που δεν ξόφλησα,οι αναμνήσεις που ξόρκισα,στου τσιγάρου τη στάχτη.Κι έχεις δίκιο να ρωτάς,πώς κι έτσι πάντα ο έρωταςζητάει δύο αναπνοές ψηλά για να πετάξει,ενώ ο μαύρος χωρισμόςείναι απόφαση του ενός,που την καρδιά του δεύτερου με ένα "γεια" θα κάψει.Θα τους πω για το δάκρυ μου,κάτι μπήκε στα μάτια μου,θα μετρώ τα κομμάτια...

Το αστέρι σου...

Η Μεγάλη Άρκτος.Αν και ο αστερισμός αυτός δεν μοιάζει με άρκτο (αρκούδα), σχεδόν όλα τα έθνη και σε όλες τις εποχές τον ονόμαζαν έτσι. Η Ελληνική Μυθολογία αναγνωρίζει σε αυτόν την ωραία Καλλιστώ, που κίνησε τη ζήλια της Ήρας με συνέπεια να την μεταμορφώσει σε αρκούδα. Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στα δάση μέχρι που συνάντησε το γιο της τον Αρκάδα. Θέλησε να τον αγκαλιάσει, αλλά αυτός δεν αναγνώρισε τη μητέρα του, φοβήθηκε το θηρίο και...

Οι τοίχοι...

Έπρεπε να ξέρω, ως μηχανικός, ότι οι τοίχοι είναι σκληρά πράγματα…Ιδιαίτερα, τοίχοι οι οποίοι χτίστηκαν πριν από 20 χρόνια και ακόμη στέκουν…Πως είχα την εντύπωση πως θα μπορούσα να τους ρίξω μόνο με ένα φύσημα;;; Με μία καινούργια πνοή… Πως έσφαλα τόσο;;;Ετρεξα καταπάνω τους με ιλιγγιώδη ταχύτητα…Φύσηξα…Δεν έπεσαν…Και χτύπησα με όλη μου τη δύναμη επάνω τους…Και νίκησαν αυτοί…Όπως νικάνε πάντα οι τοίχοι… Με ζημιές, αλλά γεροί στη θέση τους…Και...

Η βάρκα μας...

Το φετινό καλοκαίρι μπήκε για τα καλά στη ζωή μας...Η ζωή μας κινείται στους ρυθμούς των καλοκαιρινών διακοπών...Μέσα σε όλα τα άλλα, πρέπει να ετοιμάσουμε την βάρκα μας...Για να μπορούμε να πηγαίνουμε για "καθετή", όταν έχει "λαδιάσει" η θάλασσα...Την ώρα που ενώνει η θάλασσα με τον ουρανό...Για να μπορούμε να πηγαίνουμε "συρτή", τα μεσημέρια της μεγάλης ζέστης...Οταν δεν σε κρατάει το σπίτι και θέλεις να γίνεις ένα με τη θάλασσα...Η βάρκα...

Κάθετι για σένα...

Είναι από εκείνες τις φορές που οι λέξεις χάνουν το νόημά τους…Από εκείνες τις φορές που κάθε τι, πέρα από την αγαπημένη σου, δεν έχει νόημα…Που μπορείς να κάνεις για εκείνη αυτά που θέλει η ψυχή σου…Είναι από τις φορές που θέλεις να κάνεις πράξη κάθε σου τρέλα, αρκεί να μπορέσεις να την δεις να γελάει…Από τις φορές που σ’ αρέσει να υπόσχεσαι, γιατί ξέρεις ότι...

Μη ρωτάτε γιατί πίνω...

Εχθές το βράδυ μιλήσαμε…Δεν ακουγόσουν καθόλου καλά…Και λογικό… Είχα κάνει πάλι λάθος…Πάλι σε πλήγωσα…Πάλι σε έφερα στα όρια του να μου κλείσεις το τηλέφωνο και να σηκωθείς να φύγεις…Δεν θα σε κατηγορούσα…Εξάλλου, τι φταις εσύ για τις δικές μου εμμονές και σκιές…Πήρα τη vodka παρέα…Λίγος πάγος, λίγο bitter lemon…Και το ράδιο να παίζει πενιές…Γιατί ο νταλκάς χωρίς πενιά δεν αξίζει, που λέει και η αδερφή μου…Κι’ αν το τραγούδι μιλούσε για...