Αστέρι μου, φεγγάρι μου...

Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006

Αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα 'ρθω πάλι
κοντά σου θα 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι


Χθες βράδυ…
Ο ήχος του τραγουδιού από τα χείλη της Χαρούλας στ’ αυτιά μου…
Μοναδική παρέα ένα chardonnay και ΄συ…
Στα χείλη το κρασί, στο μυαλό εσύ…

Αγάπη μου αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι


Κοιτάω τον ουρανό…
Βλέπω τ’ αστέρια, το φεγγάρι και το πρόσωπό σου…
Είναι εκεί…
Τα μάτια σου, τα χείλη σου…
Είσαι εκεί, από πάνω μου…
Είμαι εκεί, κοιτώντας σε…

Θα σ' αγαπώ
θα ζω μες το τραγούδι
θα μ' αγαπάς

θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ

θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς

θα γίνουμε πουλιά

Και βγαίνει μόνο μία λέξη από τα χείλη μου…

Σ’αγαπώ…

(στίχοι: Γ. Θεοδωράκης)

19 σχόλια:

Alexandra είπε...

Καλημέρα,

Όλα άλλαξαν γύρω σου... :)

Ιουνίου 14, 2006 10:56 π.μ.
Nemertes είπε...

Από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχω ακούσει. "...θα σ' αγαπώ
θα γίνουμε τραγούδι..."

Δεν μου αρέσει να βλέπω στεναχωρημένους ανθρώπους... εύχομαι να αλλάξουν όλα σύντομα...

Ιουνίου 14, 2006 11:08 π.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

το δακρυ που κυλαει...
με ποιες λεξεις μπορει να βγει απο τα χειλη μου;
μαλλον με καμια...
με καμια...

Ιουνίου 14, 2006 11:32 π.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα σας...

@αλεξάνδρα
οι αλλαγές είναι καλές, αρκεί να γίνονται από σένα για σένα...
σ'ευχαριστώ...

@νεμερτής
η στεναχώρια, είναι μέρος της ζωής μας...
τη χρειαζόμαστε για να γνωρίζουμε τον εαυτό μας...
πέφτουμε στην "χειμερία νάρκη" μας και ξανανιώνουμε...
σ'ευχαριστώ...

@καλή μου
ακόμη και το βουβό δάκρυ, μπορεί να πει πολλά περισσότερα από τις οποιεσδήποτε λέξεις βγουν από τα χείλη...
το ζητούμενο είναι να μπορεί να ακουστεί από εσένα και από αυτόν, για τον οποίο κυλάει στο προσωπό σου...

Ιουνίου 14, 2006 11:54 π.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

εγω καλε μου το ακουω να κυλαει και το νιωθω να με καιει...
για αυτον δεν ξερω... το ακουει αραγε; το ακουει; το νιωθει; δεν ξερω...

Ιουνίου 14, 2006 1:14 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλή μου, θα έπρεπε να ξέρεις...
θα έπρεπε να ξέρεις ότι, γι'αυτόν που σ'αγαπάει, κάθε σου δάκρυ κυλάει και στο δικό του πρόσωπο...
πίστεψέ με...
ξέρω...

Ιουνίου 14, 2006 1:18 μ.μ.
Nemertes είπε...

Μπορώ να φανώ ηλίθια και να χαλάσω το mood? Γιατί δύο άνθρωποι που αγαπιούνται δεν είναι μαζί; Θλιβομαι με την θλίψη, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω...

Ιουνίου 14, 2006 1:23 μ.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

οταν ξες οτι αυτος που σε αγαπαει κλαιει με τα δικα σου δακρυα, ειναι διπλος ο πονος και πιο αβασταχτος...
εγω αυτο μονο ξερω...
μονο αυτο...

Ιουνίου 14, 2006 1:59 μ.μ.
γιώργος είπε...

@νεμερτής
το "μαζί" έχει πολλές ερμηνείες...
το θέμα είναι πια ερμηνεία θέλεις να του δίνεις...

@καλή μου
ξέρεις, σ'αυτές τις περιπτώσεις, ο πόνος μοιράζεται...
και αντέχεται περισσότερο...
γιατί ο ένας παίρνει ακόμη και τον πόνο του άλλου...
εγώ αυτό ξέρω...

Ιουνίου 14, 2006 2:17 μ.μ.
sorry_girl είπε...

υπέροχο σαν άκουσμα. Τώρα οι σκέψεις που το συνόδευαν μακάρι να ήταν πιο απλές και χαρούμενες.Μακάρι...

Ιουνίου 14, 2006 2:26 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

αν υποψιαστω οτι και εσυ βρηκες το τροπο να αλλαζεις template.....

θα κανω χαρακιρι......

ελεος!

η μονη ασχετη ειμαι?!!!!!!!!!!

Ιουνίου 14, 2006 2:55 μ.μ.
κaτeρina είπε...

πολύ ωραίο το τραγούδι αυτό...
να της το αφιερώσεις...

Ιουνίου 14, 2006 5:33 μ.μ.
γιώργος είπε...

@κορίτσι της συγνώμης
είναι υπέροχο... και σαν άκουσμα και σαν αίσθηση...
στα υπόλοιπα, μακάρι...

@μαγισσάκι
είσαι η μόνη που πετάς εκεί πάνω...

@θεοδώρα
σ'ευχαριστώ...

@κατερίνα
της το αφιερώνω...
να'σαι καλά...

Ιουνίου 14, 2006 7:40 μ.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

το μπλογκ σου, καλε μου το εκανες πολυ ομορφο... ηρεμο, δυνατο και ευαισθητο... σαν εσενα...
πραγματικο ταξιδι στο ονειρο...
μαζι σου...

Ιουνίου 14, 2006 8:38 μ.μ.
γιώργος είπε...

σ'ευχαριστώ πολύ καλή μου...
σ'ευχαριστώ...
ο καπετάνιος ξέρει να ταξιδεύει στο όνειρο...
να'ναι καλά αυτή που του δίνει έμπνευση...

Ιουνίου 14, 2006 9:23 μ.μ.
Neilys είπε...

καλησπέεερα!! Τι αλλαγές είναι αυτές;; Λίγο έλειψα απο τη blogosfaira και έχασα επισόδεια! Μεγειά!!!

Ιουνίου 15, 2006 3:00 π.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα σε όλους

@πίρη
καλώς το παλικάρι...
χάθηκες μικρέ...
σ'ευχαριστώ...

Ιουνίου 15, 2006 9:57 π.μ.
So_Far είπε...

Ελπίζω να διαβάζει όσα της γράφεις και να αποφασίσει να γυρίσει. Επιτέλους αφού έφυγε για να μιλήσει, τί κάνει, ακόμα μιλάει και αυτή η χριστιανή..; δεν τελείωσε; Σημειώνω ότι έφυγε να μιλήσει στις 9.6 και έχουμε 15.6. Ό,τι είχαν να πουν το είπαν μεταξύ τους. Τί σε παιδεύει;
Πάρτο σαν μια νότα ευθυμίας αυτό που σου έγραψα. Ελπίζω και εύχομαι να διαβάσω αύριο κάτι πολύ αισιόδοξο

Ιουνίου 15, 2006 11:07 π.μ.
jojo είπε...

μαγεία...

άκουγα αυτό ακριβώς το τραγούδι όταν έφτασα σε αυτό το ποστ....

πραγματικά υπέροχο.
και το τραγούδι και το πως έχει εξελιχθεί το μπλόγκ σου,
στο διάστημα που είχα να το επισκεφθώ.

αλλα πιο υπέροχο απ'όλα είναι το συναίσθημα που βγάζει.

η αγάπη ξεχειλίζει πραγματικά.

να την χαίρεσαι την αγάπη σου γιώργο,
είναι θείο δώρο που πρέπει πάντα να το εκτιμούμε όπως του πρέπει.

και συ δείχνεις οτι ξέρεις να εκτιμάς τα δώρα...

:)))

Ιουλίου 12, 2006 3:33 μ.μ.