Ζεστό - Κρύο...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 20, 2006


Σηκώθηκε από το κρεβάτι και έριξε αμέσως κάτι επάνω της, για να κρύψει τη γύμνια της…
Είχε πάψει, εδώ και καιρό, να νοιώθει άνετα με τη γύμνια της…
Ακόμη κι’ όταν έκαναν έρωτα, ήθελε τα φώτα κλειστά…
Σήμερα όμως, ήταν ακόμη μέρα έξω, και το φως από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας έλουζε το δωμάτιο…
Σήμερα, η ώρα της συνεύρεσής τους ήταν μία παρεκτροπή από το πρόγραμμά τους…
Ευχάριστη ή δυσάρεστη, δεν ήταν σε θέση να το ξεκαθαρίσει μέσα της…
Συνήθως έκαναν έρωτα το βράδυ…
Τα πρωινά δεν τους ταίριαζαν…
Πήγε στο μπάνιο να πλυθεί…
Δεν ήταν τόσο το ότι ήθελε να πλυθεί…
Ήθελε να φύγει από κοντά του…
Ο ήχος του νερού θα έκανε περισσότερο θόρυβο απ’ ότι η σιωπή τους…
Αυτή η σιωπή την σκότωνε, την φοβόταν…
Αλάνθαστο όπλο στα χέρια κάποιου που ξέρει να το χρησιμοποιεί…
Δεν μπορούσε να την ακούει πια…
Είχε μπει ανάμεσά τους χρόνια τώρα…
Δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τα σημάδια της έναρξης λειτουργίας της…
Στην αρχή το έβλεπε σαν ένα ξαπόσταμα από τις σκοτούρες της ημέρας και το αποζητούσε κιόλας…
Στη συνέχεια κατάλαβε ότι τα λόγια αγάπης και πόθου είχαν στερέψει ανάμεσά τους…
Κατά συνθήκη εραστές, αμίλητοι στην πορεία της πράξης, προσποιούμενοι στο κορύφωμά της, οδυνηρά ξένοι στο τελείωμα…
Η σχέση τους είχε εκφυλιστεί σε βαθμό που δεν μπορούσε να επανέλθει…
Το ήξερε αυτή…
Δεν μπορούσε να ξέρει αν το καταλάβαινε κι’ εκείνος…
Δεν μίλαγε εύκολα, δεν της ανοιγόταν εύκολα…
Είχε ένα δικό του τρόπο διεργασίας και τοποθέτησης των καταστάσεων στο μυαλό του…
Άνοιξε το νερό στο ντους και μπήκε από κάτω…
Έκλεισε τα μάτια και ένοιωσε το νερό επάνω της…
Το χέρι της, ακούμπησε τον αναμικτήρα του νερού…
Τον γύρναγε μία δεξιά, μία αριστερά…
Ζεστό – Κρύο…
Σαν την ζωή της…
Μόνο που οι εναλλαγές της ζωής της, δεν ήταν τόσο σύντομες ώστε να υπάρχει ισοζύγιο στην εσωτερική της θερμοκρασία…
Ξεκίνησε ζεστό και συνέχισε φθίνοντας σε κρύο, το οποίο διαρκούσε περισσότερο…
Είχε πάψει να νοιώθει γυναίκα…
Πιο πολύ ένα σκεύος εκπλήρωσης ανδρικών ορμών και εκτόνωσης έβλεπε τον εαυτό της…
Και αυτό για την κατάψυξη, ούτε καν για την ψύξη…
Ζεστό – Κρύο…
Βγήκε και έριξε επάνω της κάτι…
Αμέσως…
Δεν άντεχε τη γύμνια της…
Τα σκεύη είναι πάντα προστατευμένα, σκέφτηκε…
Και ιδιαίτερα αυτά της κατάψυξης, έχουν πάντα πάγο πάνω τους…

(‘Woman putting on her stocking’ by Henri Toulouse-Lautrec)

10 σχόλια:

jul είπε...

Τραγικό όλο αυτό... κι όμως αληθινό!!
Μου κάνει εντύπωση που τις περισσότερες φορές αναλύεις τις σκέψεις της γυναίκας και όχι του άντρα....
Συνέχισε έτσι Γιώργο...
Καληνύχτα!

Οκτωβρίου 20, 2006 9:57 μ.μ.
fish eye είπε...

..ωραιο..αληθινο..οπως ολα..αληθεια πως ειναι οταν ενας αντρας μπαινει στη σκεψη μιας γυναικας??

Οκτωβρίου 21, 2006 1:02 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Η πρώτη μου σκέψη ήταν «γιατί δε φεύγει τότε», η δεύτερη «εγώ θα έφευγα;».
Απάντηση; Δεν ξέρω.

Οκτωβρίου 21, 2006 9:42 π.μ.
Alkyoni είπε...

Γιώργο καλό θα ήταν να είχαμε μια "συνέχεια" αυτού του ποστ με τις σκέψεις του άντρα
πρωινό χαμογελάκι :)

Οκτωβρίου 21, 2006 11:10 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Γιώργο, εμένα σε αντίθεση με τους υπολοίπους αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι αυτό το κείμενο κρύβει μέσα του μια μελαγχολία ,ένα «αχ» , μια λύπη που ξεσπάει σε γράμματα. Για μένα δεν παίζει ρόλο ποιανού χαρακτήρα τις σκέψεις εκφράζεις…υπάρχουν τόσοι λόγοι να εκφράσεις τον γυναικείο…Βέβαια, τα παρατηρώ από μια υποκειμενική άποψη, όμως ειλικρινά το ότι δείχνεις τόσο ερωτευμένος και το ότι γράφεις τόσο μελαγχολικά με ώθησε να σου αφήσω ένα σχόλιο… τέλος πάντων σημασία εντέλει έχει ότι γράφεις υπέροχα και ανυπομονώ να διαβάσω επόμενα…

Οκτωβρίου 21, 2006 2:36 μ.μ.
elenitsa! είπε...

ζεστό - κρύο VS χλυαρο - παγωμενο

Οκτωβρίου 21, 2006 3:50 μ.μ.
thegypsy είπε...

Ζεστό-κρύο ή κινούμενη άμμος. Η γυναίκα που δημιούργησες βυθίζεται σε στέρεο έδαφος που ξαφνικά ή παροδικά μετατράπηκε σε κινούμενη άμμο.
Τρομαχτική και εφιαλτική σκέψη που φαντάζομαι βρίσκεται στα μυαλά πολλών γυναικών και σίγουρα στο δικό μου. Με τρομοκρατεί η ιδέα ότι κάποτε μπορεί να βαλτώσω. Εύχομαι να μην συμβεί ποτέ. Θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να μην συμβεί ποτέ.
Take care:)

Οκτωβρίου 21, 2006 5:12 μ.μ.
zoufitsa είπε...

Για λιγο ενοιωσα πως ημουν στην θεση της..Ομως πριν "βαλτωσω" αποφασισα πως το χλιαρο ηταν αυτο που μου ταιριαζε...Δυσκολο μερικες φορες να παρεις τετοιες αποφασεις αλλα οχι και ακατορθωτο...
Γιωργο μου ελπιζω να συνεχισεις για πολυ καιρο να μας κρατας συντροφια με τα γραφωμενα σου ...

Καλο σ/κ να εχεις...

Οκτωβρίου 21, 2006 6:00 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλησπέρα...

@ιουλία
σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
θα υπάρξουν και οι σκέψεις του άντρα...
για να υπάρξει η συνολική εικόνα,
μέσα από τα δικά μου μάτια...

@αγκαλιασμένη με το φεγγάρι
σ'ευχαριστώ πολύ...
εξαρτάται, από τον σκοπό που το κάνει...
προσωπικά, όπως έχω ξαναπεί,
θέλω να καταλάβω τις γυναίκες
για να μπορώ να σταθώ πιο καλά
δίπλα στην σύντροφό μου...

@θαλασσομπερδεμένη
είναι ένα δίλλημα, όπως κι'αν το δεις...
και η απόφαση είναι δύσκολη...

@αλκυόνη
θα υπάρξει...
να είσαι σίγουρη...

@ανώνυμος/η
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...
όλοι μας τα βλέπουμε μέσα από μία υποκειμενική γωνία,
και σίγουρα αυτή εκφράζουμε μέσα από τα σχόλιά μας...
το ζητούμενο είναι να εκφραζόμαστε...
θα περιμένω επόμενα σχόλιά σου...

@ελενίτσα
ναι...
δεν έχεις άδικο...
όλη μας η ζωή, μία αντιπαλότητα ανάμεσα σε δύο πόλους...

@τσιγγάνα
στο εύχομαι...
είναι πολύ σπουδαίο να έχεις τα κότσια
να δεις και να παραδεχτείς τον βάλτο...
και το σημαντικότερο,
να έχεις τη δύναμη να βγεις από εκεί μέσα...

Οκτωβρίου 21, 2006 6:07 μ.μ.
γιώργος είπε...

@ζουφίτσα
και 'γω χαίρομαι που βρήκες τις ισορροπίες σου...
είναι πολύ σημαντικό...
σ'ευχαριστώ πολύ...
καλό σ/κ...

Οκτωβρίου 21, 2006 6:34 μ.μ.