Παίζοντας με τη φωτιά...

Τρίτη, Οκτωβρίου 31, 2006


Κάθομαι μπροστά στο τζάκι και παρατηρώ τη φωτιά που καίει…
Προσθέτω ξύλα, αναμοχλεύω, σκορπίζω, ενώνω…
Ήχοι έρχονται στ’ αυτιά μου από το κάψιμο των ξύλων…
Τρίζουν, διαμαρτύρονται…
Παραλληλίζω τη φωτιά με τη ζωή μου…
Ενώνω δύο κομμάτια ξύλο, πυρώνει η φωτιά…
Σαν τη φωτιά που δυο κορμιά καίει…
Σπίθες πετάνε, η φλόγα μεγαλώνει, θερμότητα εκλύεται…
Καίγεται το πρόσωπό μου…
Δεν μπορώ να κάτσω κοντά…
Απομακρύνομαι…
Όσο απομακρύνομαι, τόσο κρυώνω…
Επιστρέφω σιγά – σιγά…
Με μέτρο…
Πιο κοντά…
Ξαναζεσταίνομαι…
Αραιώνω λίγο τα ξύλα…
Πιο ευχάριστη η ατμόσφαιρα…
Δίκιο έχουν όταν λένε: ‘Το πολύ μαζί σκοτώνει’…
Μάλλον καίει…
Σκέφτομαι να βάλω ένα λεμόνι να κάψει, για να βγάλει άρωμα…
Έντονο το άρωμά του…
Ιδιαίτερο…
Σκέφτομαι να ψήσω καφέ με τις στάχτες που έχουν σχηματιστεί…
Να φτιάξω καφέ και να κλάψω τα απομεινάρια της φωτιάς…
Δεν θέλω να κλάψω τίποτα και κανέναν…
Ότι κάηκε, κάηκε…
Παίζω με τη φωτιά…
Καλή παρέα…
Καλός σύντροφος…
Αν ξέρεις να την ελέγξεις, σε προσέχει και εκείνη…
Είναι μία σχέση αλληλεπίδρασης…
Βάζω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…
Για να ολοκληρώσω τις φωτιές μου…
Και έξω και μέσα…
Το σκηνικό συμπληρώνει η σκέψη μου σε σένα…
Σε καλώ κοντά μου, νοερά…
Κάθεσαι δίπλα μου, πίνουμε κρασί, παίζουμε με τα ξύλα, παίζουμε με τις φωτιές μας…
Ζαλιζόμαστε…
Αναπνέουμε την καυτή ανάσα του καμένου ξύλου…
Φιλιόμαστε…

(‘Fire’ by Thomas Ferrin)

16 σχόλια:

Debby είπε...

Ναι το πολύ κοντά "καίει"!

Πολύ ταιριαστή με τον καιρό σήμερα η ιστορία σου!

Οκτωβρίου 31, 2006 8:44 μ.μ.
jul είπε...

Αχ Γιώργο για μια ακόμα φορά τα λόγια σου, είναι όμοια με εικόνες....
πολύ όμορφο κείμενο...
Καλό βράδυ

Οκτωβρίου 31, 2006 9:07 μ.μ.
Alexandra είπε...

πύρινη δύναμη, έντονη φλόγα, εικόνες που 'καίνε' και που δυναμώνουν τον άνθρωπο...

τελικά, ξανά ο έρωτας είναι αυτός που εμπνέει.

καλησπέρα γιώργο μου.

Οκτωβρίου 31, 2006 9:37 μ.μ.
Serenity είπε...

Οι ανέραστοι δεν είναι να τα διαβάζουν αυτά τα posts. Α πα πα! Είναι άκρως ... επικίνδυνα! Ιδίως όταν προέρχονται από κάποιον που ξέρει να εκφράζεται. :)

Οκτωβρίου 31, 2006 9:59 μ.μ.
fish eye είπε...

..παθος..φωτια..ποθος..φωτια..
μωρε δε καινε μονο..τσουρουφλιζουν..μακρυααα!!!

Οκτωβρίου 31, 2006 10:03 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και επαυξάνω Γιώργο μου «το πολύ μαζί σκοτώνει»..

Το κείμενο άκρως ερωτικό!

Καλησπέρα σου.

Οκτωβρίου 31, 2006 10:23 μ.μ.
teiresias είπε...

Να πω κι εγώ κάτι που μου είπε ένας φίλος:
"Όταν πας να παίξεις με την φωτιά να θυμάσαι:δεν υπάρχει φωτιά που ζεσταίνει και φωτιά που καίει..."

Καλό σου βράδυ...

Οκτωβρίου 31, 2006 10:46 μ.μ.
zoufitsa είπε...

Το πολυ μαζι σκοτωνει αλλα και η φωτια εχει τα καλα της...
Αξιζει να τα βαζεις μαζι της..
Ομορφες οι εικονες που μας χαρισες Γιωργο..να εισαι καλα :)

Οκτωβρίου 31, 2006 11:06 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ωραίος τρόπος να καείς.
Καλημέρα Γιώργο, πυρκαγιά κανονική και τα γραπτά σου.

Νοεμβρίου 01, 2006 10:07 π.μ.
Giramondo είπε...

Το κακό είναι που ξεχνάμε πάντα τους πυροσβεστήρες...

(πολύ καλό το κείμενο!!)
φιλιά πολλά

Νοεμβρίου 01, 2006 6:38 μ.μ.
allmylife είπε...

Οτι κάηκε, κάηκε.
Κι'εσύ καις.
Γράφοντας.
Καλημέρα!

Νοεμβρίου 02, 2006 10:08 π.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

γντουππππ....
Γιωργο, ελεος!
τι γραφεις; πες μου; ε;
θα μας τρελανεις!
στο λεω...
:)

-καταπληκτικο...-

Νοεμβρίου 02, 2006 1:06 μ.μ.
αλκιμήδη είπε...

που ππηγε το σχόλιο μου καλέ; είχα γράψει κάτι πολύ καλό (όπως πάντα μετριόφρων) αλλά τώρα δε μου έρχεται!

καλήμερα γιώργο

φωτιές μας ανάβεις :)

Νοεμβρίου 02, 2006 1:34 μ.μ.
Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Ax παρα πολυ ωραιο, τρυφερο και πραγματικο...σκηνη βγαλμενη απο την ζωη οπως ολα σου τα κειμενα...Πλησιαζεις το τελειο!!!

Νοεμβρίου 02, 2006 5:04 μ.μ.
Gwgw είπε...

Αχ τι ωραίο κείμενο...
Η γιαγιά μου, μου έλεγε "μην παίζεις με την φωτιά θα κατουριέσαι το βράδυ..."
Χιχι από μικρή όπου πετύχω κανένα τζάκι δεν ξεκολλάω!

Νοεμβρίου 02, 2006 7:21 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλησπέρα...
συγνώμη για την αργοπορία, αλλά δουλειά βλέπετε...

@ντέμπυ
σ'ευχαριστώ...
χαίρομαι που σου άρεσε...

@ιουλία
σ'ευχαριστώ πολύ...

@αλεξάνδρα
πάντα ο έρωτας...
κινητήριος δύναμη...

@γαλήνη
λες;;;
σ'ευχαριστώ πολύ...

@αγκαλιασμένη με το φεγγάρι
δεν ήταν ο σκοπός μου να καείται...

@μίρκα
σ'ευχαριστώ πολύ...

@τειρεσίας
και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει φωτιά...

@ζουφίτσα
συμφωνώ...
σ'ευχαριστώ πολύ...

@αργυρένια
ναι, ωραίος...
σ'ευχαριστώ πολύ...

@γυριστρούλα
λες να χρειάζονται;;;
ευχαριστώ...

@όλη μου η ζωή
στάχτες έμειναν μόνο από τα καμμένα...
σ'ευχαριστώ...

@αγαπημένη μου
δεν είναι σκοπός μου να σας τρελλάνω...
σ'ευχαριστώ πολύ...

@αλκιμήδη
κι'αυτό που έγραψες είναι πολύ καλό...
ευχαριστώ...

@ανατολή
ευχαριστώ πολύ...
χαίρομαι που σας άρεσε...

@γωγώ
και τι κάνεις τα βράδια;;;
και μένα μ'αρέσει το τζάκι...

@πυθία
εύχομαι να τη βρεις...

γεια σας...

Νοεμβρίου 02, 2006 8:27 μ.μ.