Ζω ψάχνοντας...

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006


Ζω ψάχνοντας…
Ψάχνω τον εαυτό μου…
Ψάχνω τις ισορροπίες μου…
Ψάχνω απαντήσεις…
Για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου…
Για οτιδήποτε κεντρίζει το οπτικό μου πεδίο και, κατά συνέπεια, το μυαλό μου…
Το μυαλό μου…
Είναι φορές που πιστεύω ότι δεν είναι αρκετό…
Ότι δεν φτάνει να εξηγήσει τα συμβαίνοντα γύρω μου…
Χάνεται, φεύγει, παρερμηνεύει, κολλάει, αναστατώνεται, σταματάει…
Ένα μυαλό που ερεθίζεται σε βαθμό να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στον ερεθισμό από κορεσμό…
Πονάει το κεφάλι μου…
Βγάζω τα γυαλιά μου…
Τίποτα…
Το νοιώθω βαρύ και όμως συνεχίζω να σκέφτομαι…
Γράφω μία πρόταση και σταματάω…
Κάνω κινήσεις στον αυχένα μου μήπως και σταματήσει αυτό το βάρος να πέφτει μπροστά στα μάτια μου…
Κλείνω τα μάτια και το βάρος είναι εκεί…
Τα ανοίγω, και πάλι εκεί είναι…
Ανάσες βαθιές για οξυγόνωση…
Δεν κάνουν τίποτα…
Το βάρος εκεί…
Τα ερεθίσματα εκεί…
Απώλεια επεξεργασίας…
Το τέλειο κενό…
Οι λέξεις βγαίνουν αυθόρμητα…
Ασυναίσθητα…
Απλώνω τα χέρια στο πληκτρολόγιο και αυτές είναι εκεί…
Σαν από καιρό…
Σαν να περίμεναν το κενό μου για να βγουν στην επιφάνεια…
Θλιβερό και όμορφο μαζί…
Θλιβερό το κενό, όμορφη η δημιουργία…
Αβίαστο γράψιμο, αβίαστες κινήσεις…
Προσπαθώ να φέρω το μυαλό μου πίσω…
Να αρχίσει να επεξεργάζεται τα ερεθίσματα…
Αρνείται πεισματικά…
Μάλλον λειτουργεί με δικούς του κανόνες…
Και μου κάνει εντύπωση, γιατί οι κανόνες του γράφτηκαν από εμένα…
Κουράστηκα να παλεύω μαζί του…
Έχει δικό του Θεό…
Τον Θεό που του έμαθα εγώ…
Καλά να πάθω…

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μήπως είσαι εγώ;

Μήπως το έγραψα εγώ και δεν το θυμάμαι;

Ταύτιση διάθεσης.

Οκτωβρίου 03, 2006 10:26 π.μ.
αλκιμήδη είπε...

Δε ξέρω αν είναι εσκεμμένο, αλλά περιγράφεις (και πολύ έύστοχα) την αρχή της ψυχαναλυτικής διαδικασίας, τουλάχιστον όπως τη βίωσα εγώ.
Είναι μακρύ αυτό το μονοπάτι, δεν νομίζω ότι έχει σταυροδρόμια που επιτρέπουν την επιστροφή, και δε γνωρίζω αν υπάρχει έξοδος στο τέλος.
Καλημέρα

Οκτωβρίου 03, 2006 10:54 π.μ.
Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

καλα να παθουμε ολοι μας...
το αφηνουμε και εχει και γνωμη, το ατιμο...
ακους εκει, γνωμη!!!
:)

Οκτωβρίου 03, 2006 1:49 μ.μ.
γιώργος είπε...

καλημέρα...

@αργυρένια
μάλλον, πολύς κόσμος συμπάσχει...
ευρύ το φαινόμενο...

@αλκιμήδη
λες;;;
δεν το γνώριζα...
πάντα υπάρχει έξοδος ή τουλάχιστον τέλος...

@αγαπημένη μου
είδες το άτιμο;;;
πάντως, εσύ ξέρεις καλύτερα...

Οκτωβρίου 03, 2006 1:57 μ.μ.