Καλημέρα…
Τώρα τελευταία, όλο και πληθαίνουν τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσής μου, και των γύρω από εμένα, σε σημείο που να μην μπορώ να νοιώσω καλά…
Σκεφτόμουν πόσο ανούσια είναι κάποια πράγματα, κάποιες μικρότητες που μας καταλαμβάνουν…
Σκεφτόμουν όλες αυτές τις χαρές που μπορούμε να απολαύσουμε και οι εμμονές μας δεν μας αφήνουν να το κάνουμε…
Για όλα αυτά αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας ένα κείμενο που μου έστειλαν…
Ελπίζω, διαβάζοντάς το, να αναθεωρήσουμε όλοι, λίγο ή πολύ, την στάση μας απέναντι στη ζωή και στη ζωή μας…
“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”
(Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες)
Related Posts:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
γιωργη?????
Απριλίου 10, 2006 11:41 π.μ.ειμαι καλυτερααααα....
σμουτςςςςς...
λιγο η βολτα, λιγο τα λογια σας.....
θενκςςςς.....
:)
να 'σαι καλά...
Απριλίου 10, 2006 11:53 π.μ.είπαμε: όποτε βόλτα, στον καλό τον καπετάνιο...
Ομορφα λογια και πολυ εμπνευσμενα.
Απριλίου 10, 2006 2:07 μ.μ.Η πρακτικη εφαρμογη τους ομως ειναι τοσο δυσκολη.
ειναι τελικα σταση ζωης.
ή την εχεις ή δεν ην εχεις.
μπορεις να προσπαθησεις να την αναπτιξεις, αλλα εξαρταται τι αντιστασεις θα βρεις απο τον ιδιο σου το νου...
@morgana
Απριλίου 10, 2006 2:28 μ.μ.τίποτα στη ζωή δεν δίνεται... κερδίζεται...
και σίγουρα είναι πιο δύσκολος ο δρόμος προς τη λύτρωση...
Φοβόμαστε...
Απριλίου 10, 2006 2:47 μ.μ....Να πούμε Σ' αγαπώ...
...Να ακούσουμε αυτή την λέξη...
...Και παίρνει ίσως μία ολόκληρη ζωή να καταλάβουμε αυτά τα 5 γράμματα!
...'Ετσι μου 'ρχεται να στο φωνάξω δυνατά στο αυτί, μπας και το ακούσεις...
...“συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ΔΕΝ ξέρεις.
@anarchitect
Απριλίου 10, 2006 3:18 μ.μ.κουφός εντελώς;;;;
το θέμα δεν είναι να την καταλάβεις... το θέμα είναι να την νοιώσεις...
Άστα να πάνε...
Απριλίου 10, 2006 3:23 μ.μ.Κουφός και άμουσος.
Σύμφωνοι.
@anarchitect
Απριλίου 10, 2006 3:26 μ.μ.του το έχεις πει στα ίσα;;;
να φερω ντουντουκα?
Απριλίου 10, 2006 3:45 μ.μ.καλο απογευμα σε ολους!
Απριλίου 10, 2006 3:57 μ.μ.παω για μαθημα!~
αμεεεεεεεε!!!
@morgana
Απριλίου 10, 2006 4:04 μ.μ.και την φιλαρμονική της Βιέννης ολόκληρη να φέρεις, αν δεν θέλει να ακούσει, δεν ακούει...
σε σένα δεν έχει συμβεί αυτό;;; να σε θέλει κάποιος, να σου το λέει και 'συ να είσαι αλλού γι΄αλλού;;;
@yiorgos, morgana...
Απριλίου 10, 2006 4:33 μ.μ.Άμα δεν θέλει ο άλλος να ακούσει...
...παύεις να θες να το πεις...
...παύεις να το πιστεύεις...
Και αρχίζεις και λες μικρά -κατά συνθήκην- ψεματάκια προς παραπλάνηση του εαυτού σου....
Εγώ ΔΕΝ πάω για μάθημα....ΑΜΕ!
@anarchitect
Απριλίου 10, 2006 4:44 μ.μ.κοινώς, παραμυθιάζεσαι...
και ο yiorgos ΔΕΝ ΠΑΕΙ για ΜΑΘΗΜΑ....
........Πάντα.........
Απριλίου 10, 2006 4:55 μ.μ.Υπέροχα λόγια.
Απριλίου 10, 2006 11:32 μ.μ.Δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
καπτεν?????
Απριλίου 11, 2006 8:48 π.μ.ζουζουνοκαλημερουδουλινιααααα!!!
χιχιχιχχιιιιι...
;PPPPP
@butterfly
Απριλίου 11, 2006 9:07 π.μ.να ευχαριστείς τον G.G.Markes...
@vasiliki
καλημέρα vasilikουλίνι....
Δημοσίευση σχολίου